Kapına geldim Rabbim, derinden pişmanım
Nefsimin esiriyim, hayli perişanım
Dindiremedim bir an, kalbimdeki isyanım
Merhamet deryandan bir, damla sunsan olmaz mı?
Onlar,
camdan kulelerin gölgesinde oturanlar,
kâr hanelerini tartan beyaz önlüklü baronlar.
Kasas suresinde o büyük ferman,
Yazıldı levhaya, dönmez bir daha.
Dizinde kalmasa fer ile derman,
Karanlık, ışığı yenmez bir daha.
Kaz dağında yeşerir çiçekler ve otlar
Yaylalarında yayılır kazlar ve atlar
Zirvesinden patlar soğuk pınarlar
Benim bin pınarlı idâ dağım.Yüz bin çeşit çiçekleri mis gibi kokar
Bir tarafından yağ, bir tarafından bal akar
Efsanevi Sarıkız’ı zirveden denize doğru bakar
Bir yanda dağ kızı, nazlı Emine
Bir yanda ovadan Hasan dengine
Kader bir ok attı, battı sineye
O günden beridir, aşk ile çağlar.
Ben, zamanın nabzını avucunda tutan eski bir saat sarkacı,
ne kralların fermanını dinledim
ne de cellatların bilediği çeliği.
Sessizlik,
büyük ve sabırlı bir taş gibi oturuyor odanın ortasında.
Ne bir kapı gıcırtısı
ne bir çocuğun uzak çığlığı
ne de rüzgârın uğultusu eski panjurlarda.
Gönül kapısını sana, sonuna dek açmıştım,
Bu sevdayla kalbime, bir hançer gibi vurdum.
Ben her şeyi bir yana, bırakarak kaçmıştım,
Hayallerden kendime, bir darağacı kurdum.
Yıkık bir saltanat kaldı içimde,
Tahtında anılar, tacı elemden.
Bir fırtına koptu sevda gecemde,
Geçtim o zehirli, tatlı kelamdan.
Sürgününde yorgun düştü bu beden;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!