Gönül sarayımın neşesi, sevinci sensin.
Talihi, nazı, işvesi, muştusu sensin.
Adın lal, topaz, mercan senin.
Bakışın yakut, zümrüt, opal senin.
Yol ver dağlar ol didar-ı maha.
Bezminde candır o ruh-i mestana.
Kalp bir bağdır huzur-u dimağa.
Saba ol görende ol didar-ı paka.
(Türkiye Düşmanı A.B.D’li Senatörler Cardin ve Chuck’a İthaf Edilmiştir.)
"Bu sürünün çobanı benim." dedi beyin
"En önde giderim.
Tüm uzuvlar kan ve kemik hep bana kul, emrime amadeler."
Küle döndü yokluğunda dünyam,
Bir nazına kurban gitti hülyam.
Susadıkça seni aradı gözlerim,
Muradına erdi bak cümle alem.
Gönüllere dokunur o zalim gam,
Sen gelince evin kedisi şımardı.
Pencere önü sardunya,
Bahçemdeki yaban mersini,
Uzayıp giden defne,
Cenderedeki ceviz ağacı.
Soğuk iklimler gibisin
Çalıp giden kapımı haylaz bir çocuk
Yaz biter, kış gelir.
Gölgeler uzar
Günler yakar beni, sensizlik kor.
Sen giderken yarim,
Sen bende yiterken,
Bir tutam yaldızlı semayı,
Farkında olmadan
Yeşili, maviyi, moru, turuncuyu…
Böyle her gece Kınalı, Heybeli, Burgaz
Tenhada başlar sultanım o büyük aşklar.
Değince nazarı baharın; faytonlar, yalılar, kayıklar,
Sönmeye yüz tutmuş çerağ uyanır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!