Şahım sen gidersen bana kal deme.
Mazide kalan, can muhabbet deme.
Ne kaldıysa elde, dilde
Bırak yele ver, hükümsüzdür deme.
Tut bırakma ellerimi üşür biraz.
Küser, incinir sensiz mahzundur biraz.
Bu maceranın yazık sonu belirsiz
Sarıl bırakma diyor gönül avaz avaz.
Ben sana uzaklardan bakmak için gelmedim.
Ellerini, rüyalarda tutmak için sevmedim.
Kırık bir kalp bıraktın ardında
Bir kez olsun dönüp yüzüme bakmadın.
Mahalleden geçerken
Vurulup düştüm efendim.
Kahpe felek can yakar
Ben şaştım, kaldım efendim.
Sana yangın, vurgunum ben.
Koşmuş hanene varmışım ben.
Lal olmuş şakıyan dilim
Küllerinden doğup yanmışım ben.
Menekşe düşende.
Sarılıp asırlık bir çınara
Meçhul bir zamanda.
Renkleri karışmış,
Sararmış solgun bir yaprakta.
Sevip, sevilmeyi en çok hak eden kadın,
Şiirlerde yaşayacaksın.
Eli, eteği öpülesi kadın…
Yanlış zamanda çıkmasaydın karşıma
(Hüseyin Nihal Atsız’a Saygı Şiiri)
Gök sancağı açar bir alp
Bozkurtlara başbuğ olmak için.
Sulusepkene döndü bu sabah burada kar.
Gök kubbeyi sardı hırçın deniz.
Gözlerin bulutlara sevdalı elvan bir bahar.
Bu sene de vakitsiz geldi kış.
Gel, koynumda demlen yar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!