Sana varmayacaksa yollar,
Yakana ilişmiyecekse güller,
Elinden su içmeyecekse hanımelleri,
Eğilmeyecekse dallar bahçemde,
Yankılanmayacaksa sesin,
Yaşarken kıymeti pek bilinmez bizde insan evladının.
Ölünce evliya mertebesine ulaşanlar çok olur.
Abdalı ya da ermişi.
Yaşarken yarı aç, yarı tok yaşar da
Ölünce kurbanlıklar, adaklar, çelenkler sıralanır.
Keder devirir,
Viran eyler yurdu.
Özlerken deli
Yüreğime sardım seni.
Acılar dokunur elbet
Akşam olunca eve döner
Kuşlar, arılar, cümle canlılar.
Dağılmış bir yuvadan
Daha gamlı ne var?
Akşam olunca yar;
Sevgilim, ay yüzlüm, meleğim,
Bir ummana vardım ki
Nefesin bahar meltemine eşdeğer.
Gözlerin cennetin tüm katlarını hapseder.
Ellerinde filizlenir güller, nergisler…
Beyhude geçmiş seninle bir ömür.
Arzular yıldızlar kadar yeğin ey ömür.
Ağarmış saçlar, şakaklara düşen ak,
Gözlerden ırak zibil olup düşmüşüm.
Bir kırık kalptir şimdi zaman.
Ne gelip geçen ilk aşk, ne ilk fırtına...
Delice savrulup coşmakta hala.
Dinecek mi bilinmez.
Sükuta erecek mi?
O emziği elinden düşürme çocuk,
Büyüdü sanırlar seni.
Nice zamandır insanlara kıyarlar,
Barış güvercinleri uçurarak.
O emziği kaybetme çocuk,
Sarıkamış Şehitleri Anısına
Çok bir şey istemedim Mevla’m senden,
Bir kulübem olsun istedim, dumanı üzerinde bir bacam,
Varsın kapısı kapanmasın,
O çok sevdiğim leylekler dahi çatıda yuvalanmasın,
Dergahımda yar elifi sumat aman,
Dergahımda yar elifi sumat aman.
İhvanımla yar elvan otağ eman
İhvanımla yar elvan otağ eman.
Evlerinin önü yar kızıl turunç,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!