Sen gelince, evin kedisi şımardı.
Pencere önü sardunya,
Bahçemdeki yaban mersini,
Uzayıp giden defne,
Cenderedeki ceviz ağacı...
Soğuk iklimler gibisin
Çalıp giden kapımı haylaz bir çocuk
Yaz biter, kış gelir.
Gölgeler uzar
Günler yakar beni, sensizlik kor.
Sen giderken yârim,
Sen bende yiterken,
Bir tutam yaldızlı semayı,
Farkında olmadan
Yeşili, maviyi, moru, turuncuyu...
Böyle her gece Kınalı, Heybeli, Burgaz
Tenhada başlar sultanım o büyük aşklar.
Değince nazarı baharın; faytonlar, yalılar, kayıklar,
Sönmeye yüz tutmuş çerağ uyanır.
Her uyandığımda,
İsminle başlıyorum güne.
Yok diyorum kendi kendime:
Gitmemiştir, buralardadır hâlâ.
Sonra kalkıp mükellef
Uçarıdır deli gönül uçarı
Sanma kanat çırpıp havalanmaz,
Örselenmiş bir kalp
Başka bir kalbin yerini alamaz.
Sıdk u sefa ile vardum dergâha
Dedüm ol sefih gönüle peyman eyleme
Dedü ne gam yar sûretü hoştur bana.
Dedüm ol nigâhı mestaneye
Gönül defterini kapattım çok zaman oldu.
Kapanmaz kapılar bir daha açılmaz oldu.
Üzerine titrediğim o yar duymaz oldu.
Çatıya tünemiş baykuş, o dahi gaip oldu.
Zülfün beni berdar etti
Sen elinen seviş demedin mi?
Endamın beni harab etti
Sen gönül yabandır dur yapma demedin mi?
Şol cennetim sensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!