Hakan Gezik Şiirleri - Şair Hakan Gezik

Yokluğunda kendimde değilem ey yar seyr fil menam.
Kakülün okşar teni divaneyem her dem leyli menam.

Uyur muyum uyanık mı bilemedim sensiz her dem menam
Sigaya çekme beni yar dilsizem her dem menam.

Kut’ül Amare Kahramanlarına İthafen


Hain düşman, avını parçalayan sırtlanlar kadar korkunçtu.
Ve tepeden tırnağa, kana irine ve petrole bulanmışlardı.

Bir bardak su gibi yarim.
İçimi serin,
Dokunuşu,
Bakışı,
Gülüşü...
Duyumsaması serin.

Özgürce uçarım semada, tasasız
Bir ben varım, bir sevdam.
Hafiften bir yel eser
Tozutur ovaları obaları
İçinde bir ben varım, bir sevdam.
Güneş gülmez olur,

Onlar bütün bir ekmeği katıksız yediler.
Türküler uçurdular
Karanlık dağ koyaklarından
Kireç ocaklarından, barikatlardan
Islıkla bir şeyler çaldılar yarık dudaklarından
Onlar bir başına

Eser çiçeğe bürünmüş yoncada,
Uçuk bir renk püfür püfür…

Bende isterim, teyzezademe verdiğin
Pabuçlardan isterim.
Uçuç böceğim, uç böceğim,

Kallavi fincan terekte,
Kallavi fincan terekte.
Yar sinem dersaadette,
Yar sinem dersaadette.

Dergah-ı selatin benim,

Bana gönül koymuşsun; cevap veremedim.
Mesafe koydum; bil istedim Abuzer Aga.
Gönül koymak bize yakışmaz.
Mesafe koydum şu aralar; beyanımdır:

Bir bakraç soğuk su versen.
Kız, elinden içsem sussam.
Gönül, elinden içsem sussam.
Beri gel kız, yollar toz duman.
Halin nicedir oturup sorsam.

Adalarda kaldı ilk gençlik yılları.
Çekilen ağlarda, bir neyin kamışında
Durgun sularda kaldı ilk gençlik yılları
Yaz bitti diyen faytoncunun kırbacında kaldı.

Kayıkhanelerden yayılan o hoş seda bize yadigar kaldı.