Nasıl unuttum geçenleri
Nasıl da belirsizleşti anılar
Lakin ortada bir hain var
Aynalar,aynalar
Bu hainle dost olup
Tükenip gitti yıllar
Eksikten birşeyler var buralarda bir yerde
Bir şey bizi en ince zevkinden mahrum eder
Kainatın ritmine aşina nefeslerde
Eksiğin nazlı yanı ötelere dek gider
Bir tambur edayla inletti köhne odayı
Ruhun ta iliğine mai hüzün üfledi
Ve keman kırıtkan,bahtiyar ve keman kıskanç
Neşeyi göremeyince öfledi püfledi
Hüznün gölgesinde kaldı şenin nağmeleri
Yaşamın kör karanlığında
Bir umut ışığı düşüncelerim
Çıkarın o sahte yarınlarına
Ardıma bakmadan mı gideceğim
Beynimin içinde acep nerdeler
Gerçeği yerinden eden gölgeler
Sinerek ruhumun en derinine
Beni gerçeklikten mahrum ederler
Bir kaçış mümkün mü halkalarından
Nasıl da dibe vurur
Bir anda insan
Nasıl da hiç olur
Hepler bir an
Kalmaz olur seni
Bir bilen anlayan
Bir kucak açıldı gurbet bağrında
Kederli ruhları evlat belledi
Bu aciz,bu garip,yitik tenleri
Usuldan usula ona ekledi
Bir viran hanenin köhne bağrında
Mapus damına düştü bir çilenin baharı
Ziftten kelepçelerle umudu bağladılar
Anahtarı yedi kat kör kuyuya atarken
Timsahı kıskandıran yaşlarla ağladılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!