Güneş Davenport Şiirleri - Şair Güneş Da ...

yıllar yürür bedende
ayak izleri kalır
zihinde, yürekte, tende.
izler ki, keskinliğimiz denli derin
veya bilgeliğimiz denli mana yüklü ve sakin.
gözyaşı aktığı yolu çizer

inanma zamansız sözlere
‘hep’ diye başlayanlara
‘hiç’ ile direnenlere
ve ‘mutlaka’ diyenlere.
inanma, söz veren sözlere
süreklilik yeminlerine.

evren ki, kabul etmiş varlığı,
yargıyla bağlamamış kolunu kanadı.
izin vermiş, yürümeden koşmaya yönelene,
kabul demiş, dolmadan taşmak,
olmadan coşmak isteyene.
yağmur her toprağa yağmış,

amaç bir son betimler sürece
ve öylesine düş yüklüdür ki sonlar!
‘burası’ ve ‘orası’ denildiğinde
zaman yaratılır tüm sabırsızlığında.
telaş düşer adımlara.
sapmalar başlar, çoğalır,

‘iki’de aşk bir eşiktir
‘bir’in yalnız yolunda.
en acımasız cazibesiyle
acısına tutsaklayan.
bir eşik, aşılamayan,
ki, işin insancası,

zirveye dikilir gözün, emeğini sınarsın.
yorulursun, zorlanırsın, hatta bıkarsın.
ama niyet bu ya, orada bir tepe var ya,
duramazsın sanki, tırmanırsın…
zordur, yerçekimine karşıdır çünkü edimin
ve beklentilerin denli ağırdır taşıdığın, kendin!

Her başlangıç bir niyettir,
Bir akit, olacak olanla
Hazırsan, geç o eşiği
Bilinmezin oyununda...

Başlamak hoş, bitirmek zor, unutma

bir frekans uyumudur, bağlanmak,
dalgalar boyu akıp gelene,
sürekli sana senden haber verene,
sese, kokuya, dokunuşa, sevgiye.

ki sana bağlı genişletmek duyarlılığını

Uyandır beni bir sabah,
Güneşi göster bana...
Göster, ışımak ne demekmiş,
Ve ısıtmak bedelsizce...

Gölgelere bakalım beraberce,

çölündesin…
tam ortasındasın hem de.
başı sonu olmayan
susuzluğun ta içinde.
ten dayanır, dayanıyor da.
ama işte, sabır tükeniyor tinde.