Güneş Davenport Şiirleri - Şair Güneş Da ...

ne kadar eklense de yıllar yaşıma
ne kadar büyüsem de dünya gözünde
evrenin küçük kızıyım ben
hep ve hala.
işte bu yüzden sönmeyen coşkum
tüm asık suratlara inat.

kapanırsın, kendi ateşinde yanmaya
sen dayanırım sanırsın da
sevgi duramaz kapalı alanlarda.
iğne deliğinden sızar ama,
sonsuz bildiğimiz dar gelir ona.

içiçe ve deforme aynalar diyarında,
her yerde sen, çok fazla sen!
her yerde diğerleri,
çok fazla diğerleri!
üst üste binmiş, karışmış
bulanık nice görüntü.

doyumsuzluğun zirvesine vurdu insan
güzellik yitiyor hoyrat arayışlarda.
‘başka çare yok’ savından beslenerek
akın akın telaş, hırs, rekabet,
gitgide azalıyor dışımızdaki cennet.
kopmamak için, dağılmamak için,

iyi ile kötü, güzel ile çirkin,
karanlık ile aydınlık, madde ile tin…
gerçeği bir kutupta arama.
giz, ne birinde, ne öbüründe,
ne burada, ne de orada,
ama hallerin geçişim alanında.

İnsan, insanla öğrenir insanı
Öylesine içiçe, öylesine biteviye.
Oysa insanı aşmak adınadır beraber yaşamak.
Bağımlılığın uyuşturucu keyfinde
Bağların acısı vurduğunda, er ya da geç,
Bir sancı başlar özlemin rahminde

Sözcüklerden öte geçemezken,
En usta dillerin akıcılığı,
Şartlandırılmış uslarımızla,
Benimsemişiz edilgen akılcılığı...

Duvarlar yaratmışız kimliğimizle,

bir sıcak bakışta
bir gülümseyişte,
insanın çağrısını duydum.

sözün sarhoşluğunda
gözlerde yolculukta

ne kadar zorlarsa koşullar
düzensizlik o denli çabuk gelir.
bir sürüyü denetlemenin en iyi yolu
daha geniş otlak vermektir, denir.

keskin bir acıyı azaltmanın yolu

çocuk anda yaşamayı bilir.
plansızdır coşkusu, acısı.
yaz yağmuru misali gözyaşları
hele de kışları ısıtan kahkahaları.
yapmacıksızdır, doğaldır, oyunu bile,
küser, barışır, kavga eder,