Güneş Davenport Şiirleri - Şair Güneş Da ...

engel sandığımız
realitenin bizi sınamasıdır aslında
ve bize de realiteyi sınama fırsatı sunar
olasılıkların sınırsızlığında.

yoldaki bir kayayı

‘iki’de ‘bir’in deneyimidir dostluk.
yenmek adına, asal yalnızlığı,
yalnızlığın dayanılmazlığını,
hem yaşamı duyumsayışta
hem ise yol’u algılayışta.
var oluşunu onaylama güdüsüdür

mazeretler geciktirir belki
kendinle yüzleşmeni
ama engelleyemez
o teke-tek buluşmayı.
çünkü sorun bildiğin
sende düğümlüdür

bunca yıl fazla yaşamışım senden
hem de hiç dinlenmeden, duraksamadan.
çok ama çok insan tanımış,
çok ama çok gülmüş,
belki daha da çok ağlamışım.
üstelik cesurca dolanmışım evrenimde,

yaşayan bir organizma misali
büyüdükçe büyüyor gürültü.
içimizi, dışımızı kaplamış
çelişen, çatışan seslerin yankısı.
nice ağız aynı anda konuşmada sanki
en şımarık ses en bağıran, en baskın,

bir günün dönüşümünde
kendi döngünün ayırdında mısın?
ve nedenlerden, niçinlerden öte
tadında mısın hayatın?

hep biraz öteye yönelişlerin

İstek, istenene kavuşana dek.
Her kavuşma, yeni istek ararmış.
Tokluk, acıkırmış da hemen
Daha, daha diye fır dolanırmış.

Doymamakmış adı yaşamın

denizde gemi isen
rotan olmalı belki.
beklentiler yüklenmişsin
geldiğin-gittiğin yer belli.

sapmalar ürkütür seni

evet, hayır’a ihanettir,
hayır da evet’e.
ya belki...?
belki, her ikisine de.
kutupluluk oldukça
dürüstlükten söz etmek zor!

tıpkı ben gibisin,
yıllarca ve umarsızca
inanan ben gibisin.
sevgi diye yanmış, buralar-ötesi,
yorulmuş, yıpranmış, de ki, paramparça!
ama değil mi ki vazgeçmemiş insandan,