Hadi gel Dost!
Turnaların uçtuğu yerlere gidelim...
Sahte duyguların esmediği
Kekik kokulu dağlara
Dikenleri tatlıca acıtan
Gül kokulu diyarlara ...
Eylül'ün suçu ne ki,
Biz hep üşüdük kavruk ağustos içinde
Bir kıvılcımla dağlar yanarken orman içinde
Canlar kavrulurken ağaçlar içinde
Üşürüz hep böyle, bir kafese sığmaz kederler içinde
Ölmek ne ki çaresizken memleket içinde
Güz sancıları var bu şehirde
Kasvet yüklü ağır mı ağır
Nedendir bilmem
Bir demli çayın buğusuna
Birde yanık bir türkünün
Bağlamadan akan
Şimdi tam zamanı
Kışa rehin düşen umutlara
Sarılıp yaşamanın
Dört mevsimlik ömürde
Papatya sarısı düşler
Nergis çiçeği gülüşlerle
Göğe ay düşer
Fikrime gözlerin
Denize yakamozlar serilir
Göğsüme hasret
Güle düşerken tomurcuk taneler
Kirpiklerimden süzülür nemler
Ne zaman düşse aklıma
Ne zaman çöreklense içimde özlem
Gözlerimde bulut yığınları birikir
Gül kokulu düşlerimiz gelir aklıma
Çiğ düşmemiş bahar tomurcukları gibi
Papatya büyüsüyle sarmalanmış
Zümrüt yeşili denilince
Gözlerinin ışıltısı yerleşir belleğime
Yıkılan dağımın
İçimde eriyen
akıp sel olan nehirlerine kapılırım
Hani o türküde
Sen sevdaya ölgün
Sen dikeni yakan gül bahçesi
Bağların vardı hani türkülerde
Yolları gurbete sargın memleket oyy
Öksüz bir çocuk gibi dökme yüzünü
Dağ, taş, yol engel tanımam
Beyaz bir sayfadır ARALIK
Adına aldanıp soğutmak yok duyguları
Bir sıcacık tarçın kokulu çayla
Deminde, tadında dost sohbetlerine
Düşleri katık edip sarılmalı yaşama
Unutmamalı ki
Kirpiklerde birikir yağmurları
Tende gül kokusuyla
Papatya hüznü sarar akşamları
Talan uykular
Buram buram düşlerle
Kır Çiçekleriyle sarılır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!