Gülsen Dede Şiirleri - Şair Gülsen Dede

Giderken;
Her şeyi temize çektim diyordun;
Ya gözlerinin mavisi?
Umut olup kaldı yüreğimde...

Allı morlu çiçeklerle
mor dağlardı ayağıma serilen
ninemin pazen urbasında uyandım
çocuk düşlerime...
manilerle beslerken ruhumu,
tütün sarısı pamuk ellerin

Göçmek lazım artık bir yerlere
Mevsim yaz
Yüreğim kış
Ülkem mevsimler ötesi bir garabette
Göçmeli mi, kalmalı mı, bu riyakârlık ortasında ?
Gönlüm dalalet karmaşasında.

Değer yargınız ve gerçek değerinizi,
bütünüyle ruhunuza giyindiğinizde;
hayatınızdaki fazlalıklar,
lüzumsuz aksesuar olarak sırıtır...

Gözlerine bakarken derin derin
İçime çekmişim meğer
Belki o nedenledir,
Derinlerden,
Hemde en diplerden gelir…
İyot kokusu,

Devasa yalnızlıktır kimi şehirler
El ayak çekilince
Gün batımlarında toplaşır hüzünler
Herkes kendi kıyısında
Yaşarken yalnızlığını
Ve herkes başka yalnızlıklarda

Tırnak ile,
Diş ile,
Ter ile EMEK ile,
Yoğrulmuş ekmeğin,
Helaldir elbet HELAL,
Can ile,aşk ile...

Ezberimde saklıyken
Gözlerin,
Kazınmışken,
belleğimin derinlerine
Kaybolsan kaç yazar?
Bir deniz kenarına bakar

Bildiğimi sandığım yoldan giderken,
Bir söz, bir şarkı ve bir şiirle rastlaşmak
Sana çıkarır bütün sokakları…
Sonrası keşmekeş anlayacağın;
Ne şarkı susar,
Ne şiir biter,

Zamana meydan okuyan
Çağ ötesi bir asırda,
Diş bileyen, düş bilmezlerden
Yorgunum…
Etek boyumu aşar;
Bu hadsiz sapkınlıklar! ! !