Gülcan Arıkan Şiirleri - Şair Gülcan Arıkan

Kimse sen olmayacak
Senin ellerin,gözlerin
Hepsi sadece sana ait
Senden bir tane var
Sen gidersen başka olmayacak

Biraz huzur,biraz deniz başka ne için geldiniz...biraz sevgi biraz gönül başka ne için geldiniz...Biraz kadın,biraz adam ceketli ama ceketsiz...biraz doğru,biraz yalan başka ne için geldiniz...Düğünde oynadınız,ölene ağladınız,yol hiç bitmez sandınız,yollar bitirmek için,başka ne için geldiniz...

Bir ev en önemli tanığıdır
Maziyle arandaki mahkemenin

Ev deyip geçme,
Bir ev çok ötedir dört duvardan,
Pencereden, kapıdan...

Zamanlardan birinde,
Evvel zamandan da önce,
Bir kadın yasarmış küçücük bedeniyle,
Siirleri, öyküleri varmis, severmis yazmayı
Hem sevmiş yaşamayı
Hem de bütün insanlari,

Bazen birşey acıtır canını,
Oldurmak istersin,olduramazsın
Bir eşikten atlamaya karar vermek,
Ya da pişman olmak
Hayatta atmadığın tüm adımlar için
Yolun hem sonuna hem başına yakın

Her yol kendi hikayesini yaşar,
Kimi yollar hüzünlüdür;
Sorgular yolcu hem kendini,
Hem ardında kalanları...
Kimi yollar hasret kokar buram buram;
Hem yola hem de yolu gidene...

Bazen yol bitti zannedersin
Yollar değil aslında biten sadece sensin
Nasıl hatırlamıyorsan doğduğun günü
Nasıl da bilmiyorsan öleceğin günü
Bazen bütün yapılacak işler bitti zannedersin
Hayatın işleri değil aslında, biten sadece sensin

Derin yalnızlıklar doğurur acıyı,
Kimse bu kadar yalnız olmamalı...
Çıkmaz sokaklar yüzünden insan aramaktan yorulur.
Yorgunluk halinin;
En eziyetlisidir 'aramaktan yorulmak'
Kimse çıkmaz sokaklarda böylesi yorulmamalı.

Herkes doğuyor her gün,
Sen de 20 Kasım'da işte öyle doğmuştun
Tam da 40 yıl önce bugün,
Bebeklik, çocukluk derken,
Koştun koştun ve büyüdün erkenden.
Herkesi anladın,tanıdın herkesi de...

Sen giderken adımlarını unuttun bende,yarın sende kaldı,yarın bende... sen giderken bestelerini unuttun bende,sözler sende kaldı besteler bende.Sen giderken hikayelerini unuttun bende...yaşadıklarımız bende kaldı yaşayamadıklarımız sende.bu kadar telaşlı bu kadar acele gitme demiştim,neydi bu telaş bu acele...Bir veda bin bölünmüşlük,herbir şey herbir yerde.bu kadar telaşlı bu kadar acele...bize hep geç kaldın ama zamanından da çok önce gittin ecele.