Gülcan Arıkan Şiirleri - Şair Gülcan Arıkan

Bir dolap olsa tek kapılı,
Girsem içine,kapatsan kapısını üzerime..
Hiç çıkmasam ordan,
Karanlık,sessiz olsa,kimse olmasa
yalnızlığım ve ben başbaşa…
affedebilir miyim bilmiyorum hayatı,

Bir varmış bir yokmuş,
Kendi gölgesinden korkan bir dev varmış,
Ne zaman yolda yürüse korkup;
tekrar evine kaçarmış...
Gölgesinin olmadığı bir yer arayıp durmuş,
Ne yaşalmış,ne yaşlanmış,

Sevdalı zamanlardan kalmaydı yalnızlığım,
Yalnızlığım hep büyük, hep derin, hep zavallı.
Yalnızlığım hep en kalabalıktı.

İnsanları anlamaktan vazgeçmişliğimin orta yerinde,
Bir omuz aramaktan çoktan vazgeçmişken,

Senden sonra hikayeler topladım,
yarım kalmış her hikayeden birer kelime...
sonra kelimeleri topladım,
yarım kalmış cümleler...
yarım kalmış cümlelerle yarım kalmış paragraflar...
Başı olan sonu hiç gelmeyen hikayeler..

Seni bıraktığım yerden sana döndüm,
Affet bu hayatta ben en çok seni üzdüm.

Kaygısız,tasasız bir hayatken yaşamak istediğim,
Elini bıraktığım yerde seni bulabilirim diye ,
sana geri döndüm.

Bıraktığın kalemle
Sana üç satır şiir yazacaktım
Mürekkep damladı sayfaya
Sayfada mürekkep ilmek ilmek,
Kalem ağladı yazamadım,

Yer değiştirirken hatıralar albüm sayfalarında
Yalnızca hatıralar mıdır acıtan insanın canını

Yer değiştirirken hatıralar albüm sayfalarında
Eski, önemsiz fotoğraflar arkada
Yeni,önemli fotoğraflar ön sayfalarda...

Nasıl da tükettik görüyor musun
Tüketilen her güzel şey gibi
yaşadığımız güzellikleri,
nasıl da sakladık anıları
eski bir kitabın sayfaları arasına ve unuttuk orda,
eskiden sarı sayfalarda kurutttuğumuz

Bir masada oturmuşuz babamla,
Biraz geçmişten biraz gelecekten...
Çaylar demli ince belli bardakta
Sohbet koyu, anlatılacak şeyler fazla...

Masanın bir ucunda o,bir ucunda ben

Hüzündür yazan şiiri,kalem bahane...
Gönüldür kırılan gövdesinden ,sitem bahane...
Kavusamamaktır asıl mesele,aşk bahane...
Ne yapsa insan hayatta,yalnızlığı kalır elinde sonunda...
Yalnızlığı kalır birgun ona yine,
Kalabalık bahane...