Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Dipsiz yolculuklar
yaptım teninde.
Göğüslerin yıldız yıldız,
bacakların denizdi.
Sırtında titreşimler,
sarılmanda güç vardı.

Yaban bir belirsizlik el koyar,
coşar görüntüler tekrar tekrar.
Bir zaman sığıntısı hayat,
bana düştüğü kadar. Yer aç;
dışarda bırak onları, burda
akıl ne işe yarar.

Kaygan bir zemin bu, inanamazsınız;
akar gider tutamazsınız. Milyonlarcası geçti
böyle; o yekpare açılıp tutmadıkça, geçer de.
Girişgen, ayırdında sözsüz oyun bu.
Dokunduğun dokunmadığın olur, susarsınız; sizi
desteklemez hiçbir yöre.

Seyrediyor gecede
soluklaşmış iyice,
kıpır kıpır yine de.
Bakışlarım, uzak
yörelerin çağrısını
taşıyan. Sığındığım

Ya kapılırız ilişkilerimizde
sanki tapınır gibi.
Ya kapanırız kendimize
bir çeşit kalemizdi.
Beğendiğimiz kendimiz,
kapıldığımız sizdiniz.

Ülkem, sevincim, mutsuzluğum,
kanımda gezinen sarhoşluğum.
Vatanımın sınırlarını bekleyen yiğit,
insan insan dolaşan başıboşluğum.
Mesafelerde imkanım; yüreğime
işleyen anlam akınları. Yükümü

Kendine bir yer aç,
hayat izin verir.
Bir adım at, o kadar
kıskanç değil, beklediğin
her gün, ömürden geçer.
Sal kendini boşluğa,

Nelere alışmadık, ne özel yeteneğimiz.
Nefretimiz, sevgimiz, sıkıntımız.

Yıkılır devranımız ve yapılır bile.
Biz arada benimsemiş, her yeni
durumda bir başka gömleğimiz.

Doğayla bağım çoktan koptu.
Ben bu şehrin dar sokaklarını seviyorum.
İstemediğin kadar insan, kalabalıklarda
yitiyorum. Evler mağara oyukları sanki,
ilkel insanı arıyorum. Uygarlık yalancı
parıltılarıyla kuşatmış. Apartman boşluklarında

Dünya ile ilk bağlantım,
yeryüzüne armağanım.
Beni saklayanım,
başkasıyla temasım.
Taşınmaz yüküm,
boşlukta imkanım.