Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Bir ses gelse derinden,
sorsa kimsin sen.
Hiçbir cevabım yok,
önemsiz bir ezgiyim
yalnızca dillerde ve
nedense hergün yayılan

Sabah yüzümü ıssıran rüzgar, söyle ben nerdeyim.
Bütün bu dolaşan insanlar arasında neyim.
Bakışlarımdaki yorgunluk, başıma dert olan yüreğim.
Neden çoğu gibi umursamaz, kolay çözümlere teşne değilim.
Yokuşa sürmek işim gücüm, benim fazlam ne, onlar gibiyim;
iki elim, ayaklarım, gözlerim. Batan güneş, açan çiçek neyime.

Herşey daha biraz çocuk,
belirsizlik yaşama sızmış.
Varsın böyle kalalım,
meğer yetişmek sızıymış.

05/04/2005

Biz düşmekte olana
yardım etmeyen kara
talihin sert duvardan
dönen çığlıklarına
duyarsız geçip gideriz.
Dokunsak, tutsak, fayda

Ara da kalmışlığınla
çok sarsılmış,
herkesle ülfetin
yorgun omuzlarında;
goncanın sihrini iletir
yalnızlara çağrıldığın

Burdan mı varmalıydık, bir ses
aralığından, bütün yüklerden azad,
katıksız duyumsama. Yığılan, boğan,
terkeden, tekrar kazanılan bir ses.
Alıştır beni zamanına, unuttum şimdiyi,
ipuçları soranlara, tek bir söz yok burda.

Boğulduk artık durun,
üst üste geliş özneyi
bozar, çok kalabalık
susun, yürünecek yollar
dar. Doğum üstüne doğum
boğum üstüne boğum oldu.

Buluşma yoktur gökkubbenin altında.
Kanılarımızla başbaşayız.
Aldanırız bilgilerimizle,
teğet geçer yaşamlarımız.
Yüreğimizde hep bir kargaşa.
Doğru yaşam, zorlasanızda sınırları,

Kesinsizlik kuralsa
beynin uçurumlanır.
Düştükçe düşersin,
kenarda bir dal vardır.
Tutunursun çığlıkla,
benliğin seni tanır.

Ah, o milyonlarca kuş, bir türkü
uzaklığında, dilden dile kanatları,
sıyırır da ellerinden, dualar, mısralar,
bir cümbüşte erir, kurarız yaklaşılmamışı.
Bir türkü de bizden ve sonrasız.