Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Güzelhisar da kader geveze değildir artık,
bulutlar arasından gülümser de, algı
yangınlarında can verir, yeni ve yeniden
pürüzsüz zemin, el verir, tükenir ve
tüketirken güzelhisar da dur denir.

Ah, o anlatamadıklarımda boğazıma takılan,
süresiz duyulmayan, kapıyı çarpar giderdi ve
yüzünde akşam, bitecek bu çılgın ses de
aralıktan bakınan, utanır, daha ne söyleyebilirdim
diye, sus, dönüşün aykırı bir kapanış, mutlaka
açılacak yoğun gözlerinde ve bahar gene.

Evler kapı, pencerelerini açıyor.
Şehir açıyor kendini. Ölüler giriyor
içeri, ayrılışı inkar edercesine.
Gerçek tanıkları bu sokakların.
Geçiyorlar herbiri başka yönde.
Fısıltıları adeta pencereden görünen

Konuşmayacaksak size gerek yokdu,
karşılıklı yaşardık güzelliğin çıldırtan
ayartmasın da, şarkımız yükselir,
kayıp izler belirirdi fısıltılar arasında.
Acı ve şen, bana lazım belki de,
gelirdin, ben size, gönenir ve yiterdim,

Hareket zincirlerinden boşanmış
zamanı oyar, sen ben şekilleniriz
arada, hayat da var.

Hareket zincir olmuş,
beni boğar.

Görüntülerimin görüntüsü.
Nietzsche

Görüntün üstüne
yığılır alışkanlıklar
ve bütün önyargılar.

Herkese göre değişen haller,
neden, neye gülerler. Bir sis
perdesi ardında, yaklaşıp,
uzaklaşan hayaller. uçuk
bir gülümsemeye, göz
olursun, konsan da artık

Göz göz olmuşum, parçalanmış.
Tekrar toparlanmam gözlerin.
Sonrasız bir uzaklığın çağrısını taşır,
burdan oraya giden yol gözlerin.

Biliyorum, eksiğim, yarım kalmış;

Bedenin yokken bile süren bir
gülümseme, duvarda asılı kalmış
sessizce, kayıp ormanlarda aranan
zihin, güveni kalmamış, üstü örtülü,
açılır ihanetle, sana verilene.

Gül terketmiş saltanatını,
daha fazlası gerekmez diye.
Yorgun düşmüş hoyrat ellerde,
yeterdi bu kadar, insanlar
sabreyleye, madem itina yok,
böyle rastgele. Olur olmaz