Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Bir aldırmazlık çöktü
olan bitenden sonra.
Korkum bile kuytuda,
bir dinginlik boşluklarımda.

Sanki bir kuş gibi süzülmekteyim,

Bütün güçlüklerde yalın,
yaşamayı en üste koyun.
kendi meşrebince, zarar
vermeden, içten bakan
gözlerde kaybolun.
Güzelliğin elinde meftun,

Sana dokunulmasın,
güçlükle kurduğun
gücünün çevre çizgileri
bozulmasın. Yoksa, bu
dünyaya katlanamazsın.
Çevreni altederek gönlüne

Yasayla bağlandık, bu kapıdan
artık kimse giremez, madem
dışarda kaldık, hüsran köprülerinden
geçsek, işte o zaman hava ayrışır,
bir lütuf benzeri iklime kavuşulur, ama
çok kalamazdık, canlı zamana dönsek.

Verili kişiliğin sarıp
sarmaladı işte.
Çizdiğin yol, bıraktığın
iz de o. Çamurda açan
çiçeksin bazen, bahar da
zehirli filizler de. Seni

Ebediyeti emzirir bir ana,
elinde gümüş tepsi.
Sorsan sonsuz ne yana,
sabaha kalır hepsi.
Bir kıran gecesidir
belli ki unutulmuşsun,

Bir sesin öptüğü yerde yankılanan, ertelenmiş
vaatlerin sökün etmesi, yazıklanmışın yarılmasıyla,
kapanmışın saçılması, hava kabarcıklarıyla, bir nefes
çeşidi, soluğu güçlendiren, duyulmamış herşeye yeni
giriş kapısı, kabarcık sadece, göze ilişkin, gülersen
içinde.

Çoktan kaybettiğimiz irade, birgün
hatırlatır kendini, yokolmuş yapılardan
yükselen duman, uzaklardan da
görülür artık.

Bir uzun çığlıktır hayat, alevleri sarmış

İrade, donatılmış insan içindir,
bu demektir ki, senin değildir.
Bir talihin yönetiminde, kaynakla
işbirliği ise senindir.Ah, o
mağaralarında saklı duran,
gün ışığına kavuşur, gizil

Bir imkanın ipuçları dünyada varsın diye, bugün olanla
yarın kaybolan, olunca başlayan ve yaşamanla süslenen,
ne yaptığınla filizlenip varlık zincirine eklenen, ölçüyü
koruyarak, doğrunun içinden geçen geleceğe, kur yapını
gayretle, tavizsiz özleminle.