Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Öfkenin içinden geçen ışık hüzmeleri,
anlatır yaşamın kilitlerini açan, tepelere
tırmanmaktır, göz göz olmuş, yürek burkan
sancıları dağlayarak bir bir. Hangi fetih
sakin bir duruştur, alevler arasından
burca varıldı, sonra dingin, unutmuş,

Yargının kuşkusu da kapı aralar,
rengarenk dallar arasında,
başka seçenekler var,
nefessiz kalmışsan, birden
karşılar, ne gündüzdür,
ne gece, bir ara yol var.

Bir tesadüfler zincirinin
buluşması engin denizde.
O mutlu esinti çeker bataktan,
kurulur kurtuluşun binası çılgın dövüşte,
bir fırsat daha verilse, anlatılsa hikaye.
Susar çevre, umudun derilir bir sokak ötede,

Sonuç artık olmamaksa,
bir şey olmak neden önemli.
Gelin başlayalım olmamaktan,
sonuç belki olmaktır, o zaman.
Ne güç bir görev, verildi bize.
sonuç kayıp, kaza, başarsan bile.

Buraya kadar dediğiniz,
hayata dahil değil.
Dahasını istediğiniz,
çoktan bitmiş.

Hep olacaksa, olmuş.

Üstüne bindiğim yağız
bir attır sıkıntı. Engeller de
aşarım, bazı da duraksarım.
O içine daldığım cehennem,
inciler ışıldar çevrem.
Hem engel, hem hazinem.

Soruyorlar bir de nerdeyim.
Belki de ölümcül bir sevinçteyim,
sesim tanınmaz bir çocuk sesi.
C. Süreyya

Gene omuzladım suskuyu

Bütün arayışlarımız, üzüntü, sevinç.
Ezilen, ezen, bağnazlık, akıl.
Bir garip serüven yaşanır umarsız,
arada geçen keyifli saatler,
zavallı nefes alış.

Ne horgörü, ne beğeni,
kuşatılmışlık gerçeği.
Bilginin okları da
güdülerin potasında erir.
Kendin olmanınsa kesmediği.
Çözümsüzlüğün egemenliği

İstediğin kadar ara, bulamayacaksın.
Saklandığı yeri neden söylesin.
Önemli olduğunu sen söylüyorsun,
öyle olsa, sana hayatı neden zehir etsin.
Hiçbir mesajı almadın, bütün bilgilere direniyorsun.
Böyle kurulmuş yapın, sen dünyaya bırakıldığın yerdesin.