Günün birinde ayrılıktan habersiz
Ve birgün kavuşmaktan ümitsiz
İşe oldu kaderin isteği çaresiz
Ayrıldık benim can dostum...
Yüzlerce sözcük içinden seç birtane
Bir felaket düşün
Aklın yıkılmış ve
Ruhun paramparça
Yüreğin yangın
Bedenin feryat figan...
Sana rezerve edilmişti yüreğim
En lüks ve manzaralı bir köşede
Tüm iç organlarım hürmette sana
Ve siper oldu göğüs kafesim
Gelişini bekleyen koca bir vücut...
Gözlerim unuttu gülmeyi
Yüreğim çırpınmayı bıraktı
Buz kesti ayaklarım ellerim
Sen gittin gideli...
Geceler çöktü üzerime
Adım küçük harfle başladı
Ve bitti...
Tıpkı ben gibi,
Ben de dünya ya
Küçücük geldim
Ve öylece biteceğim
Kuş uçmaz kervan geçmez
Makamsız bir yalnızlık türküsünde
Kanı akmaz sesi çıkmaz
Yürekler yetmez acılardayım...
Ve artık adım gibi eminim
Seni sevdiğimi bir bilsen
Bir söyleyebilsem geceleri
Korkmasam kendimden senden
Neden nelerden korkuyorsam
Ne bileyim neden kaçıyorsam işte...
Bir Eylül sabahıydı
Gideceğini bilmeden uyandığım
Bitti diyeceğini bilmeden
Yıkılası bir Cumartesi günüydü
Hava biraz hüzünlüce...
Ne yapsam da
Tüm yollar sana çıkıyor
Ben saklandıkça
Beni buluyorsun
Ben kaçtıkça
Benim oluyorsun
Düşünemezdim günün birinde
Seninde tozlu raflarımdaki
Eski bir fotoğraf albümünün
Ücra ve dağınık sayfalarında
Öylesine soğuk bir surat olarak
Siyaha çalınmış hatıralar arasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!