Sensiz kalacaksa biçare ömür
Varsın çürüsün bedenim
Bir daha çınlamayacaksa sesin
Varsın duymasın kulağım
Adını anamayacaksa yeniden
Varsın sussun dudağım
Sensizliği saklıyorum koynumda
Evcil acılar yetiştiriyorum
Senden gizli zavallı yüreğimde
Hergün yeniden ölüyorum...
Sahte gülüşler kaldı yüzümde
Yıllar önce altın gibiydi
Şimdi gümüşe çalmış
İpek dokulu saçların
Bir bıçak gibi kesmiş
Geçen yıllar yüzünü
Gözlerinin fırtanısı
Sana bir şarkı yazdım
Daha bestelenmedi
Sana bir resim çizdim
Kimselerce görülmedi...
Sana bir oyun buldum
Bir daha duymayacaksın
Telefonların çalmayacak
O ellerin ısınmayacak
Gülmeyecek ela gözlerin
Sen öyle istediğin için...
Adım maviler benim
Soyadım açık yeşil
Kırmızı sevdamın rengi
Saçım kahverengi
Aynı renkte gözlerim
Buğday tenliyim
Gece sen gündüz sen
Rüyamda düşümde sen
Bir baksan bir görsen
Acıyıpta halime dönsen
Neler çekiyorum bilsen
Beklemekten yoruldum
Kaybeden kim sen mi ben mi...
Seni sevmek istedim
Ölesiye ölene dek
Elin elimde tenin tenimde
Öpmek koklamak istedim
Kaçan kim sen mi ben mi...
Masallarda adı geçen
Kayıp şehirler gibiyim
Aslında anlamadım
Kayıp olan şehir mi
Yoksa ben miyim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!