Yarım bir ben kaldı
Beraber gezip tozduğum
Oturup içtiğim ağladığım
Bir köşede sızıp kaldığım...
Yarım bir ben kaldı
Gecelerin gölgesine sakladım
Gündüzleri bir ağaç kovuğunda
Kimselere göstermedim gözyaşımı
Yalansa yalan de...
Bari herşeyini al sana ait
Önümde dumanlı bir yol
Ucu yok bucağı belirsiz
Senden gelir sana dönmez
Olsun yalnızlık ta güzeldir...
Düşlerimde kalır bedenin
Günlere acımıyorum artık
Seninle güzellerdi diye
Güllere su vermiyorum
Seni benzetirdim onlara
Ama öğrendim benzerliğini
Onlarda aynı senin gibi
Daha doğmadan yazılmış yazım
Daha doğmadan anlıma bu sevda
Kaderim bağlanmış iki mavi göze
Sen benim tek vazgeçilmezim...
Yapraklarım kurumuş düşmeden yere
Zergavut’un karşısında oturuyorum
Elimde kağıt kalem ve hasretin
Güneş usul usul batarken günden
Yine birşeyler yazmak geldi içimden...
Sen kokan bir esinti var havada
Yüreğin yangın mahali
İçerin deprem bölgesi
Ve ruhun olay yeriyken
Suspus olmaktır zor olan...
İçinde birikmişken zehir
Sabahın bir kör vaktinde
Daha güneş bile doğmadan
Sen vardın aklımda uyandım...
Öfkeyle kalktım yataktan
Ve kendime kızdım sırf seni
En güzel şeyiydi hayatımın seni sevmek
Seninle beraber öğrendim nedir gülmek
Sende bırakıp gittin ya sonunda
Sensiz tek düşüncem var oda ölmek...
Aşk dolu bütün sözlerin yalanmış
Bir demet yasemen yetecek
Yada bir kerecik gülüşün
Birtek seviyorum deyişin
Bitirecek içimdeki depremi
Elimden kazayla çıktı şiirler
Kazara gönül verdim sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!