Ömrünü ömrüne adayan
Bakışınla dünyasını titrettiğin
İçindeki buzulları erittiğin
Bak bana ben o eski
Ben değilim artık...
Kaç geceler canımı acıttın sen
Kaç gece kan damladı gözümden
Adı batsın denize aşkının
Yıkıldım soldum hep senin yüzünden...
Ne ölümler neler atlattım ben
Anasona tiryaki vakitler geçer
Ömrümün tren raylarından
Çekilmiş esrar dumanı kaplar
Oracıkta boğuverir gökyüzümü...
İhtiyar kemanın hırıltılı sesinde
Kalmasam da fanide yaşamasam da seninle
Tövbe etsemde yaptığım bazı şeylere
Yine de hep sen varsın ölü düşlerimde
Sen olmalısın ve olacaksın içinde...
Karamsar değilim sadece biraz cani
Aşık olan insan
Giymeyi göze almıştır
Bir ateşten gömlek
Seçmiştir azap yolunu
Ve beğenmiştir
Ölümlerden ölüm
O küçücük dünyamın rakipsiz kahramanı
Korktuğumda sığındığım güvenli kucak
Daracık dünyamın en güçlü adamı
Ve tanrı babayı yarattı...
Çok uzun bir boyu var onun
Sevdan karasaplı bıçak
Sertçe saplandı yüreğimin
Küçük hayatımın ortasına
Günlerim çalındı takvimden
Güneşim kayıp gökyüzünde...
Ateş olup kora döner
İçimde yokluğun
Ne yapsamda bitmiyor
Odamda soğukluğun
Beni bilmez kendini bilmez
Bu sevda ne senden
Söktüm attım aşkını içimden
Soyundum tenimden sıcaklığını
Çırılçıplak kaldım karanlıkta
Sonunda terkediyorum seni...
Bütün gece hayalinle seviştim
Özledim...
Bir türlü kazanamadığım misketi
Uğruna üstümü başımı batırıpta
Annemden dayak yediğim futbolu
Patlattığım ilk futbol topumu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!