Ferah Yılmaz Şiirleri - Şair Ferah Yılmaz

Bir önceki bahara benzemiyor bu bahar.
Bir şeyler yitirmiş gibi eski sihrini.
Rüzgâr saçlarımı okşamıyor,
Güneş yakmıyor tenimi.
Yıldızlar göz kırpmıyor,
Mehtap, saklanmış bulutların ardına

Karanlığın perdesini,
Fikrimizle yakacağız.
Cehaleti yara yara,
Aydınlığa koşacağız.

Emekçinin emeğinin,

Hüznün gölgesinde rakseden çingene ruhum,
Vazgeç,
Vazgeç, sana göre değil ayrılıklar, gözyaşı.
Sana göre değil, kimliği belirsiz bedenlere hapsolmak
Sen ki,
asi, çılgın, firari.

Etrafında pervane olsa da bütün dünya,
Yine sana az gelir az gelir be kadınım.
Yüreğin aşk bahçesi yüzün benzer semaya,
Yıldızlar kıskandıran ışıksın sen kadınım.

Dur durak bilmez misin sevgi eker ellerin,

Yüzümüzde asılı kalmış
Yarım yamalak,
Donuk ve mahzun tebessümler..
Daha söylenecek sözler vardı oysaki.
Dilimizin ucunda dökülmeye hazır
Söylenmemişlikler..

Sen ki,
Can yoldaşım…
Ellerimde kelepçem,
Ayaklarımda prangam,
Gecelerde insafsız yargıcım,
Boynumda ilmeğim,

Hatırlar mısın bilmem?
Hani bir akşam üstü, iskelede
Bir adım daha yaklaşmışken ayrılığa.
En deli şimşekler çakarken ruhumuzda,
Duygularımız esir düşmüştü,
Yüreğimiz med cezir yaşıyordu dalgalar eşliğinde.

Çocuklar doğuyor her gün bir yerlerde.
Umut, özgür, barış ve devrim..
Renkleri burçak,
Gözleri çakmak çakmak…

Çocuklar ağlıyor her gün bir yerlerde..

Ne giden var ortada,
Ne de terk edilen..
Ayrılık olsa da arada,
Yolları engel saysak da,
Şiirlerimde sitem,
Kalemim hüzün yazsa da,

İşte karşımdasın.
Gözlerimi diktiğim şu noktada.
Bir ressamın fırçasından dökülen
Renkler ahengindesin,
Tıpkı öyle sıcak
Öyle dalga dalga.