Ferah Yılmaz Şiirleri - Şair Ferah Yılmaz

Süngülerin gölgesinde yaşayan çocukların,
ufkunda ışıldayan bir yıldız olamadım.
Anlatamadım yarınların umut vaad ettiğini,
Anlatamadım savaşmanın nedensizliğini.

Silahların korkusuyla büyüyen gözlerini,

Dünyadaki üç canlıdan biriyiz.
Sanki her şey bizim, sanki tek sahibiyiz.
Böyle hor kullanıp yakıp yıkmayla,
Yarınları bugüne esir ettik biz…

Yaşasın hakların kardeşliği dedik.

Bir gece ansızın bir gece!
Süzülüp karanlıktan,
Su gibi dolacağım gecelerine.
Yalnızlığın esareti,
Sarmışken seni kollarıyla,
Kavramışken boğazını sımsıkı,

Gün gelecek ki,
Sihirli bir değnek dokunmuş gibi
Bir anda değişecek bu bozuk düzen.
Küçük balık yem olmayacak artık büyük balığa.
Takılıp boğazına haydudun, hırsızın, düzenbazın
kalacak kursağında.

- II -

Başında esen o, deli rüzgarı,
Aldanıp bahara, sevda mı sandın?
Sol göğsünde saklı minicik kalbi,
Hayale kapılıp, mangal mı sandın?

Aynalara baktım, sordum,
“Sen hiç yalan söylemez misin”.
“Söylerim” dedi
Anlayamadım
Anlamayacak ne var ki,
Yaptığın makyajla

Hep sahte sözlere kandım,
Hep sahte gülüşlere inandım.
Nasıl derin bir uykuydaymışım ki,
Gördüklerim gerçek değil,
Düş'müş.
Çok geç UYANDIM......

Bendeki gidişin..
Gelen yağmurla birlikte oldu.
Oldu da ne oldu?
Ben ağladıkça yağmur ıslattı.
Yağmur yağdıkça ben ağladım.
Gözyaşlarım karıştı yağmura.

Suya düşen cemre misali,
Kanıma düştü sevdan.
Can bulsun diye kan oldu,
Damarlarımda dolaşan.
Toprağa düşen cemre misali,
Can verdi, hayat verdi.

Bakmayın böyle göründüğüme
Yanı başımdaki bu çocuk var ya,
O çocuk benim işte..
Ruhum, yüreğim,
O çocuk benim..
Eski bir kıyafet misali,