Ferah Yılmaz Şiirleri - Şair Ferah Yılmaz

'Sahip olduklarının değerini bilmeyenler,
sahip olmaya çalıştıklarının değerini zaten anlayamazlar..'

Dağarcık / İzmit 04.12.2006/14:30

Unutmanın arifesinde yaşanmış hatıralar,
bir ince sızıydı yürek yolculuğunda.
Soluksuz kalmış çırpınan bir kuşun,
son anları yansımıştı kaldırımlara.

Kıvrandıkça uzayan bir yolun bitimiydi yokluğun.

'Aşkta yarın yoktur sevgili' deyip,
Anı yaşa demiş şairin biri.
Aşk düşlemekse,
Öğrenmekse hayal kurmayı,
Gelmeyeceğini bile bile beklemekse,
Aşk iki kelimeyi bir araya getirip,

Dar geliyor bu koca şehir bize.
Sığmıyoruz yüreğine.
Şehir bizi soluyor.
Şehir bizi yutuyor.
Şehir bizi kusuyor.
Bizi kabullenemiyor bu şehir….

Vaktinden önce yaşayamazsın hayatı.
Daha da büyüyeceğin günleri göreceksin,
sevinçlerle gülecek,
hüzünlerle gözyaşı dökeceksin.
Mutluluk yarışacak seninle.
Kâh yerden kesilecek ayakların,

Yüreğimde
Çığlık çığlığa kanat çırpan martıların eşliğinde,
Sonsuz okyanuslara doğru yola çıktı duygularım.
Bir med cezirdi yaşadıklarım.
Ruhum alabora olmuş beklenmeyen kasırgada
Umudum avuçlarımdan kayıp

Seçme hakkım yok ki yemekte,
Öğünü kurtarmakla başlarım güne.

Sığınağım olur, bazen bir köprü altı,
Parkta bir bank köşesi,
Bazen bir ağaç gölgesi,

Kimi zaman çığlık olur,
Yüreğimden kopup gelen.
Kimi zaman da bir hıçkırık,
Suskunluğu boğazımda yumruk gibi,
Kesiyor nefesimi.
Sükutun altın sayılmadığı,

Saldım yüreğimdeki kanatsız kuşları,
sonsuz masmavi gökyüzüne
uğrasınlar bembeyaz bulutlara
bir hatır sorsunlar yalnız gezen yıldızlara
ayın şavkında dolaşıp
selamlasınlar yeryüzünü dolunayla…

Bir çığlıkla kesilir nefesim
kesilir de,
duyulmaz sesim.
Bir ateş düşer yüreğime,
Y/ana/rım…