Ferah Yılmaz Şiirleri - Şair Ferah Yılmaz

Ah ellerim,
Ayaları nasır tutan, çatlak elerim.
demir döven, tarla süren
Tırpan tutan, çekiç vuran
yedi tepeden güller deren ellerim.
Şimdi böyle çaresiz mi kaldınız?

Kamyon kasalarında geçen çocukluğunda
Gidemediği okulu, tutamadığı kalemi, yazamadığı defteri
Hayal edip dururdu..
O da bütün çocuklar gibi
Öğretmen, doktor, mühendis olacaktım diyordu.

Buzdan bir heykel gibi
duruyorsan karşımda,
Zoraki gülümsemelerle
avutuyorsan kendini,
Tebessümlerin
tedirginliğe bırakmışsa yerini

Elde kitap kalem, girdin savaşa
Ardında milyonlar ordun öğretmen.
Her başı yükseltmek istedin arşa,
Barışa canla yön verdin öğretmen.

Hep öğretmek oldu dünün bugünün,

Alıp başını gitmekse bir akşam üstü,
Bir balıkçı meyhanesinde,
Şişenin dibini bulmak,
Balığı şişede görmektir özgürlük.

Ya da, bir sandala atlayıp,

Yaşam gereği tüm canlılar birlikte
Ağaçla, kuşla börtü böcekle.
Ortak bir bakışla bir düşünceyle,
İnsan olmak en yüce duygu değil mi?

Bir yürek var ki bedende, mangal misali

Bir adın kaldı aklımda,

Bir de, senden kalan sessizlik başucumda.

Yokluğun;

Günümüzde sahip çıkamadığımız ve birer birer kaybolmaya yüz tutan değerlerimiz arasında bayramlarımızda yerini almaya başladı ne yazık ki.

Toplum kurallarımız arasındaki gelenek ve göreneklerimizden biri olan bayramlarımız; dargınların barıştığı, komşuların birbirlerini ziyaret ettikleri, her zaman görüşme fırsatları olmayan, akraba, eş, dost ve sevdiklerimizle yılda bir kez de olsa bir araya gelerek hasretliği ortadan kaldırdığı, yoksulların, hastaların, kimsesizlerin hatırlandığı toplumsal paylaşma ve mutluluk anından çıkarılıp, özellikle büyük metropollerde yaşayan insanların tatil maksatlı kullanmalarına yönelik, ticari sermayelerin cazip teklifler sunarak, cicili bicili reklamlarla bizleri özendirip, sermayelerini artırmalarına yönelik dinlence ve tatil zamanı haline getirdikleri hepimizce bilinen gerçeklerdir...

“Komşusu aç iken, kendi tok gezen bizden değildir”, “Ev alma, komşu al”, “Komşu komşunun külüne muhtaçtır” demiş atalarımız….Toplumsal paylaşımlarımızı bu düşünceleriyle pekiştirmişlerdi.

Hava soğuk
Sırılsıklam gökyüzü.
Kapkaranlık kapımın ardı,
Evim boş
Dört duvar ve ben
Dertleşip duruyoruz geceler boyu..

Duygularımdan öte
Bir şey var
Yüreğimde
Belli belirsiz
Bazen ince bir sızı
Bazen bir volkandan