Ferah Yılmaz Şiirleri - Şair Ferah Yılmaz

Ay düşer geceye,
Hasretinle birlikte.
Tekrarıdır yaşanan,
Bitmeyen özleminle…

Kor olur bağrım,

Buz tutan yüreğimle birlikte..
Kartopu oynarken içimdeki çocuk…
Üşür pencereme konan,
Serçe de çaresizlik içinde..

Benim doğduğum memleketin

- I -
Senden istediğim bir tek tebessüm
Yüzündeki elem olmuş gülüşün
Buzdağı misali soğuk bakışın
Bunun adı sevgi olur mu sandın.

Yürek zorda..
Yürek darda,
Göz yolda.
Gönül korda.
Aşk tende..
Aşk bedende..

Aklına gelirsem mehtaplı bir gece
Beni ay’a, yıldızlara sor,
Beni ayrılıkların kol gezdiği
Zamana sor.

Aklına gelirsem bir şafak vakti,

Nazımlardan, Ariflerden,
Süregelmiş acım benim
Ezilmişlik kader olmuş
Kötü kader yazgım benim

Biri yer biri bakar

Şimdi bir kelimesin dudaklarımda
Belli belirsiz,
Bir tebessümsün yüz hatlarımda,
Belkide birkaç damla gözyaşısın
Yanaklarımdan aşağı süzülen...
Şimdi;

Seninle dopdolu bir rüya alemindeydik,
Gece daha güzeldi, sen daha güzel,
Dört mevsimi birlikte baş başa yaşadık,
Kışı daha güzeldi, yaz daha güzel..
Göz bebeklerimiz birleşti bir tek noktada,
Sevgi daha güzeldi, aşk daha güzel.

Zamanı geldi de geçiyor artık
Gitmeler takılmış bir kez aklıma
Kalmam anlam taşımaz ki
Direnmem de boşuna..

Gözlerim asılmış ufukların

Dört mevsim var, bir yılda
Beşincisi sensin annem.
Ağrı Dağı’ dan engin yüreğin
Mariana (*) ’ den derin şefkatin
Boyu yok posu yok sana olan sevgimin,
Kilosu, ölçüsü, rengi, ırkı, dili yok.