Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Alışacaksın çocuğum alışacaksın.
Hayatın acımasızlığına,
İnsanların kahpeliğine alışacaksın.
İçin burkularak bakma.
Sende olmayanlara

Bir yürek vardı;
Yaşamın çeliklediği,
Toplumun şekillendirdiği,
Korkuların emzirdiği,
Aynı bedende konaklayan
Seven yüreğin zıddı.

Sevda masallarıysa bu gidişler
Düşlerden uyanılırsa yaaa
Yürek dayanabilir mi bu acıya
Zor zamanlarda yanımdaysa can
Mutluluğumda doluyorsa yüreğime
Bu masal değil,düş değil

susar an gelir konuşmaz bu beden
alır başımı giderim sonsuz ufuklara
ben eririm yok olurum cananda

o ha orda, ha burada
özengisinde mıhlanmış yüregim

Tükendiğini hissetmek nedir bilir misin?
Yaşamın onca yükü binmişken sırtına.
Kalkmaz elin,yapışıp kalırsın yatağa.
Bir gayret diyebilmek için zorlarsın
Kim bilebilir ki bu hallerimi,
Yüreğimin verdiği yaşama karşı savaşı.

Can; gadanı ben alim.
Zamanın ötesine geçip,
Seni bende yaşamak,
Çoşkun akan ırmak,
Baharın meltemi olmak,
Ne güzel.

Kapım çalınıp, açtığımda
Aralıktan tebessüm rüzgarı,
Süzülüverir içeri.
Bir ses gelir kulağıma
Fısıldar sevda nağmesini.
Bir sıcaklık sarar tenimi,

Her canlı kendi doğasını yaşar.
Hiç gördün mü bir hayvanın,
Çiçek kokladığını;
Bir ağacın diğer ağaçla seviştiğini.
Herşey,biz insanlar için.
Düşünme,idrak etme,hissetme,

Varlık cismimin içindeki,
Yokluğumun yolculuğunda,
Ne korku,öfke,kin,
Ne kıskançlık,sahiplenme,
Medet umma,yalvarma yok.
Yokluk içinde var olan,

Usun imbiğinden geçer,
Her duygu,
Her düşünce.
Yüreğin aynasıdır gözler.
Hece hece,nakış nakış,
İşlenir bakışlarla sevgi,