Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Kaç kere yatırdım bu bedeni ölümlere,
Ve kaç kere uyandı o karanlık uykusundan.
Anladım ki; işim bedenimle değil,
Yüreğimle, usumdaki düşüncelerimle.

Ölüm; korkum yoktur senden.

Yüreğimle,etimle,kemiğimle,
Bir yangın yerinde dönüpte,
Ölmeden toprağa konur gibi ölüpte
Döndürdüm ben kıblemi gönül kabeme,

Beni Bekle
Yollarına düştüm dönüp durur,
Ovalar, dağlar,taşlar benimle.
Düşer sazın teline yüreğimin tınısı.
Telinde dile gelip inler benimle.
Esen rüzgar oldum geliyorum,

Ömrümün hazanı gelirde,
Kapıma dayanırsa birgün,
Tarumar olur da gönül bahçem,
Yıkılır,viran olursa,
Ben senden vazgeçmem,
Sen benden vazgeçer misin?

Ah yaşam! ....
Ne oyunlar oynarsın sen bana.
Yenilir,yutulur cinsten değil.
Yutturdun kendini bana.
Hadım edilmiş duygular,
Susturulmuş düşünceler.

Bir alev topu olup parlamalı
Yurdum köşesinden bir yerden,
Serezde esnaf çarşısında çırılçıplak
Ağaca aslı kalan beden,
İhanetin karanlık ellerine
Kan emenlere karşı.

Dokunma git yaşam
Dokunma bam telime.
Örgütleme isyanımı.
Değil mi ki; sözleştim tanrıyla
Doğumla ölüm aralığını
Alacağımı alıp senden

Güneşe yolculukta,
Ayın şavkına takılıp,
Yürek birliği yaparak,
Yürürüz bu yolda.
Sevgi kalkanını kuşanarak,
Karanlığa savaş açarız.

Gülümseyen dudaklarımın kıvrımına,
Gölgesi düşen kara bulut misali
Gelip yerleşti acı.
Sevme zamanı mıydı şimdi,
Yeryüzü hallaç pamuğu gibi atarken.
Karlar yağar yüreğime sevdiğim,

Bir balçık gibi
Kaynarken tüm çirkeflikler toplum kazanında,
Batmamak için çabalayan yürekler yalnızlaşır.
Tek başına kalmaktan korkuyorsan;
Çeker senide içine.
O anlarında direngen olabilmen için,