Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Sevdayla alevlenen köz,
Dokun yüreğime,
Ruhumdaki güzelliği sunayım.
Bedenim hükümsüzdür,
Sahiplenme.
Gün dönümlerinden güze bürünür,

Ölüm bugün kapımı çaldı.
Boğazımda tek damla takılı kaldı,
Yokladı şöyle bir gidici miyim diye.
Nefes almak kolay gibi görünse de,
O kadarda değilmiş hani.
Can tatlı,can bir nefeslikte.

Susar dinlerim içimi
Ne desem bilmem ki
Yalnızlığın,burukluğun gördüğüm resmi mi?
Vuslat derken zamana inat
Ben bende kalırım kendin kendinde.
Hani aniden buzlu bir göle dalarsın da

Yüreğimin ihtilal çocuğu
Hep var ol içimde.
Seninle aşarım tüm engelleri.
Özgürlük ateşini yakar,
Umutlarımı beslerim.
Yaşama vakur adımlarla yürürüm.

Yürek konuşmuyorsa bir insan karşısında,
Kendini vurmuşsa kelimelere,
Denizin sahile vuruşu gibi.
Dizelerinde açmışsa güneş ışınları,
Bulutlar gibi kararıp yağıyorsa içli,
Çatlamışsa teninde sıcaktan tüm mısralar,

Gökyüzüne merdiven kurdum
Sonsuzluğa tırmanır bedenimle yüreğim.
Gelen sevgiyi alırım içime
Yansıtırım bir ayna gibi.
Gel gör bendeki seni
Düşlere daldığın an

Dilimin pervazına
Düşer yüzünün aksi
Ben sana tutulurum
Dilim seni söyleyemez.

Gece soyunur çıplak tenini

Hele bir durun yarenler,
Size bir çift sözüm var.
Örtüyü keramet belleyip,
Bana kefeni giydirenler var.
Meclisi kendine kale edip,
Halkın onuruyla oynayanlar var.

Sefer vakti bugün ey gönül dostu,
Yükle sevgini sırtına, düş yollara.
Sana gelene ver ki; eğilen başın,
Yükseldikçe yükselsin semalara.

Sen ey insan!
Erdemsizlik ve iffetsizlik batağında yüzerken,
Diğer insanlardan erdem,iffet bekliyorsun.
Kokuşmuş ruhunla zehirini akıtırken,
Arılar misali bal toplamayı istiyorsun.