Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Adı saklı kalsın usumun bir köşesinde,
İnceden inceye işleyip düşünceleri özüme,
Bir kılıç keskinliğinde,ipeksi yumuşaklığıyla,
Anlayabilmek önemli, önce insan kendisini.

Ateş bir kez düştümü yüreğin içine,

Gözlerimi açtım sevgi kucağında;
Yüreğimi nakışladın ilim yumağıyla,
Emeklerin bak fidan verdi yurt ocağında,
Senin izindeyim emekdar bucağında.
Gönüllere kokunu iletirim buram buram,
Yüreklere sevgini ekerim başak başak,

Dağıldı hücrelerim evrenin her köşesine,
Bir damla kanda gördüm cananımın cesedini.
Tenim zührede doğdu indim karanlık rahime,
Cehennemi yaşadım dünya denen yeryüzünde.
Aşk tezgahında dokunup sevda kilimi oldum,
Dermanımsın ya rab dönder beni kendime.

Yüreğe dokunmak nedir bilir misin?
Beden elbiseni çıkardınmı;
O; kalır geriye.
Onda çıkar yoktur.
Onda utanç yoktur.
Onda yalan yoktur.

Ah ömür yoluma ayak izlerini bırakan,
Düş salıncağında avuttun beni..
Gönül deryasına dalayım derken,
Dipsiz kuyularda unuttun kendini.

Sustuk,susturulduk yıllarca.
Elimizi yüreğimizin üzerine koyup,
Boyun eğdik kader bildiğimiz örgüye.
Bildik,gördük,anladık ki;
Kilitli kaldıkça dudaklarımız,
Değişmeyecek ne bu günümüz,

Öylesine doluyum ki
Sana anlatamaz kelimeler yetersiz kalır
Dinle rüzgarın esişini kimi çağırır?
Ya da bak dağların doruğuna
Ki yüreğim doruklarca yoğun
Kelimeler bırakmamış

Ben; sadece bir öğütçü.
Sevgi nehrine girip yıkanın.
Bedeninizdeki ve ruhunuzdaki
Kin,kıskançlık,bencillik,çıkar
Riya kirlerini atmaya çabalayın.
Kim kime iyilik eder de;

Canım acıyor
yüregime damlayan zehir;
An an yokluga gömüyor.
Bildim ki;
Geldim yalnız Dünya'ya
Elimi dokundurup şöyle bir

Yaşamda istekler bitmiyor
Biri geliyor,diğeri gidiyor.
Ne zaman karşılamaya kalksan
Bir değirmenin ağzı gibi yutuveriyor kendimizi.
Bir başkası mı verebilir sanıyorsun mutluluğu?
İçinde duyumsamazsan onu,