Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Zamanın anlık bir diliminde,
Dostluğun sevgi fidanını dikerken,
Olduğumuz gibi bulduk,bıraktık.
Yüreğimize nakışladık sevgi gücünü.

Yüreğim volkanın lavları gibi kaynarken,

Depremler koptu yüreğimizde,
Suskunluğa gömüldük konuşamadık.
Mazlumdan yana uzatırken elimizi
Dağlar çöktü de altından kalkamadık.
Yetmez tek başımıza değiştirmeye düzeni,
Biliriz de; isyanımızı suskunlukla bileyleriz.

Eylemlerin diliyle,
Konuşuruz seninle.
Mekansızlığın mekanında.
Bir senfoninin tınısı gibi,
Yüreğimizin diliyle.
Bilmem,tanımam seni

Bir nakarat oldu geçen zaman
Önüme yeniden gelip durur.
Sözler şekil değiştirip usumda
Ayna görünümünde yansır bu zamana.
Soru işaretleri kalmamacasına,
Yapbozun parçaları,

Köşe başlarını mı tutmuş yalnızlık,
Karanlıklar mı yuttu seni yar……..
Gidişin nedendir ağıtlar arkanda?
İliklerimde buz gibi esen fırtınayı,
Dindiremez oldum ne olur geri dön yar.
Tan yeri ağarır karanlıklar aydınlanmaz.

Kül eker yaraların üzerine
Gömerim kara yazgıları....
Çekmek yok artık
Dermansız dertleri....
Git,git kendi yoluna ki;
Ben bende kalayım...

Yarım kalan bir resim gibi,
Yaşanmışlıklar yarım kaldı.
Renkler karıştı birbirine
Yaşam tualinde.
Gülüşün rengini arıyorum,
Hangi renkleri karıştırsam birbirine,

Ben ki; farkım yokken sizden,
Çığlar düşer yüreğimin tam orta yerine,
Düşerim uçurumların en dibine,
Tutunup çıkabilmek için dal ararken,
Nefesim kesilen çağrılarıma karşı,
Sadece bana yankı kalır …

Buralarda dağların yelini koklarken
Uzaklardaki denizin iyot kokusu siniyor üzerime
Toprak bırakmazken buğusunu havaya
Senin kokun siniyor benliğime
Uzun bir öykünün her hecesine
Bir kez daha yazıyorum düşlerimizi

Yaşam rüzğarları savurup atarsa uzaklara,
Bir ceninin kordonla anaya bağlanması gibi
Can bağlıyım sevgi bağlarıyla sana.
Yollarıma acı, keder barikatları kurulur da,
Gelemezsem yoldaşlarım aranıza,
Sevgiyle devam ederim tek başıma savaşa.