Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Kıragı düşer düşlerimin üzerine
Zamansızlığın sürecinde savrulurum,
Kim yüreğime dokunsa,
Ben hep hüzünlerde üşürüm.

Gözleri yolda kalan bir çocuk misali
İlkbaharın cemresini beklerken;
Mısralarıma düşer önce,
Sonra gülüşümdeki sıcaklığa,
Gözlerimdeki hüzne düşer.....
Yüreğe düşen cemreyi bilir misin?

Mühürledim dudaklarımı!
Suskunluğun koylarında
Sisli gecelerin kaybolmuşlarına
Yol gösteren fenerim artık.
Yüreğinin bakmadığı göz bebeklerime,
Mil çekiyorum sevgimi okuyamayasın diye.

saf sevgiler tozlu zaman aralıklarında kaldı...
üfledikçe ;tozları yüreğimizde kalın bir tabaka bırakıyor şimdilerde.
yıkamak lazım yüreklerimizi sevgi suyuyla,
ancak o zaman yeniden yeşerir belki
sevdanın fidanı.
Fatma Güven

Durgun zamanın beşiği rahimde,
Kırmızı, mavi, eflatun, altın sarısı,
Renkler serpiştirir özümüz.
Karanlığın içinde parıldayan yakamozlar gibi
Koyu su kıvamında yüzen damlacıklar
Birleşme telaşı içinde kımıldar.

Ayağa kalk ey ruhum!
Uyan derin uykundan.
Ellerimde, yaşam çiçeği açıyor.
Dokunduğun her beden,
Şifasını buluyor.
Bak Dünya'ya,

Uyanın ey insanlık!....
Vicdanlarınızı bilgeliğin suyuyla yıkayın.
Yüreklerinizin söyledikleriyle yargılanacağınız gün,
Ellerinizin yaptıkları sizi ele verecek.
Atın zihinlerinizden köhnemiş düşünceleri.
Ezberlenmiş dualar,

Sevda kıyısına vurmuş yüreğime;
Fırtınalar estiriyor deli rüzgar.
Sen geldiğin zaman,
Küskün umutlarıma güneş açsın istiyorum....
Oysa karabulutlar sarıyor dört yanımı....
Hicran damlıyor yüreğime,

Bir gün gidersem buralardan,
Göz yaşı döküp, yasımı tutma.
Ardında bıraktığın yüreği,
Gördün mü; paramparça.

Hüzünler doluyor,alevler yakıyor,