Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Yağmurlu bir akşam üzeri düşün;
Dinen damlalardan süzülen gökkuşağı renklerine,
Boya sevgini gönder sonsuzluğa.
Yüreğinde evrenin tınısı atarken nabzın gibi,
Düşünme kim seni sever,
Kim seni arar...

Yağan yağmur akacak yatağını bulur da,
Dal kırılıp suya düşende ışkın’ını verir.
Döner kendi ekseninde dünya sessiz.
İçinde biriktirir suskunluğunun gücünü.
Kim kime hizmet eder bilinmez bir kaos.
İnsan ki; kendi tarihini yazar durmadan.

Özlem dolduğunda yüreğine
Bir kır çiçeği al eline ya da bahçesinde
Rengarenk güller deren insana el uzat
Gökyüzüne bak bulut parçasında
Şekilden şekile girip gülümserim sana.
Özlem dolduğu an yüreğine

Dokunsam yakar mı tenini ellerim.
Gözlerinin kahvesi güler mi yüzüme?
Bilirim söylemesen de sessizliğinle,
Suskunlukla konuşur yüreğim.
Çiçeklerin tarlasında; papatya beyazlığı,
Gelincik çiçeklerinin kırmızılığında

Şerh düşüyorum;
Kelimeler kayboldu anlatamıyorum yaşananları.
Kömür karası doldu masum ciğerlere.
Söndü gözlerdeki ışık birer birer.
Kim söndürdü ışıkları,kim canların katili? ...
Başka ülke insanlarına dökerken gözyaşı,

Öyle bir varlık yaratmıştı ki Tanrı;
Kanı,ölümü,savaşı,
Getirmişti yarattığı yeryüzüne.
Yaratmanın hediyesi doğurganlığıyla,
Eş verdi yarattığını düzeltmeyi deneyerek.
Olmadı yasalar koydu öfkeyle.

Uzayıp gider yollar önümde,
Ben mi yolda,
Yollar mı bende gider.
Bir koşudur gecede.
Yıldızlar çivilenir gökyüzüne.
Bir oluşum içindeyim.

Hayallerimden gerçeğe bir kapı olsaydı,
Sen olurdun gerçeğin dünyasında,
Oysa kapı yok,pencere yok
Hapis kaldı hayallerim dört duvar arasında.
Kuralsız oynanan yaşam oyununun
Buharlaşmış gerçeğiyiz bizler.

Uyku firar etti gözlerimden.
Düşünceler girdabında,
Dönüyor beynim.
İsyan ateşi yayılıyor damarlarıma,
Kahpelik kol geziyor ülkemde.
Esiriz hepimiz, kul köleyiz.

Kal hep bıraktığım o yerde ,
Özlemler bir sel oldu akıyor içimde.
Tınısı düşer zamanın yüreğime,
Kal düşlerimden sakın gitme.