Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Sarhoş diller atar narasını,
İnsanlıktan bihaber
Ayık beyinle inkar eder kendini.
Çıban çıkar sevgisiz yüreklerde,
İrin dolar bilmezler iliklerine.
Kınsız bıçağı tutan ellerimde yaşamın,

İşte gidiyorum.....
Dünyanın katresinden bana ne! ........
Batırıp çıkarsalar da sevgi denizine,
Kendinden olmadıkça ne çare.
Hadi dönder beni dünyanın merkezine...

Engin sulara dalmak vardı zamanda,
Sıcak yüreğin kavruk tadına doymak,
Dağılan her buludun ardına takılıp,
Görmek vardı ya insan denen varlığı!
Bilmek en onulmaz sızı bırakır usumda,
Sözün hükmü yok,eylemi yoksa yaşamda.

Sana bırakıyorum kederleri,
Kahredici duyguları,sahte sevgileri.
Aldatmaları ve kahpece ihanetleri.
Bense çevirdim gökyüzünün maviliğine,
Öz benliğimi.
Ara şimdi bulabilir misin?

Göz bebeklerime resmedilen gecenin yıldızlarını,
Koparıp koyuyorum koynumdaki zulama......
Bir bir çıkarıp her gecede bu yıldızları,
Özgürlüğüne bırakıyorum sevdalıya ulaşsın diye......

Göz bebeklerine düşende şavkım,
Arama başka yerde resmimi.,
Seherde uyanırken dinle sesleri,
İnleyen seslerde kederli ben varım....
31.05.2009

Yalpa vurur düşünceler belleklerde;
Kimi zaman ulaşır hedefe,
Kimi zaman boğar kendini yine kendi elleriyle...
Hançerlenir en emin olduğu anda ansızın..
Düşer çaresiz iki dizlerinin üstüne....
Bir düş karabasanıdır usunda....

Kimseye eyvallah etmeyeceksin! ......
Tamah etmeyeceksin dünya malına.
Karşılaştığında gözlerindeki yabancıyla;
Barışık olacak,tanımaya çalışacaksın.
Hasbehal edeceksin yaşam boyunca.
Rüzğara kafa tutmayacaksın;

Mahzun gülüşlerimi zamana yayıyorsam,
Anla ki yüreğim de eser fırtınalar.

Düşlerime yol verip kapıyorsam gözlerimi,
Anla ki yolcuyum sonsuzluğa kadar.

Bilmeden reddedecekler seni,
Neyi kaybettiklerini anlamadan,
Nefret edecekler senden,
Dudaklarından dökülenlere,
Yürekleriyle inanmadıkları için....
...Sense;