Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Dünya denen okulda öğrenciyiz hepimiz.,
Kapısı yok,derslerin saati yok…….
Sorsalar ne öğrendiğimizi
Vereceğimiz yanıtımız yok.
Bazen sakin,bazen fırtınalar kopar,
Görünmeyen sınıflarda.

zamansızlıktan gelip ekmegi bölüştük
sevginin mayasını mayalayıp yürege
yoldaş olduk kendi kaderimize

kim bilebilir içimizde yanan koru.
kim bilebilir korkularımızı.

Ey hayat!


Şiirli sözler gibi

Kül rengi akşamların soğuğunda,
Ayazda kalan yüreğimi,
Isıtırım sevginle dağılır sis perdesi.
Damarlarımda dolaşır yaşamın nefesi.
Baharın müjdesini alırım seninle.
Açmaya hazır kırçiçeği olurum.

ı.
Ustura ağzı keskinliğinde,
Her şeyin pamuk ipliğine
Bağlandığı yaşamda,
Sevgi zırhına sarmazsak bedeni
Kayıp dünyalar olarak

Zaman değirmen taşı misali
Dönüyor tarih çarkının sürecinde.
Son dönemidir insanlığın evrimi yolunda.
Sen çocuğum sevgini kuşanmayı,
Elindekileri paylaşmayı öğren.
Asmayıp ta besleyelim mi;

Yüreğime sığdıramadığım,
Sığdıramayıp ta taşırdığım.
Sabahın serinliğinde
Uykuya doyamayan gözlerimle,
Bedenimle yola düştüm.
Sabahın serinleten havasını

Gecenin karanlığında
Yakılan bedenleriyle ışıklaşanlar;
Kafese kapatılan aslanın haliyle
Girmemek için ölüm mezarına
Direndiler.
Beyaz ölüm;

Kara kışta açılır çiçekler gönül dağımda.
Boran diner kar erir sevda harında.
Yollar bağlansa da ,
Kalsan yalnızlığın bağında,
Yüreğim sen,sen atar bilesin.

Ağır, aksak yürüyeceğiz yolumuzda
Bazen hüzünlere batacağız
Bazen acıyla yanarak yüreğimiz.
Bir dost elinin sıcaklığında
Direngen olarak yaşacağız bu hayatı.
Dayanılmaz acılara gömüldüğümüz an