Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Susmak; derin uçurumlara giden yolsa
Uslarda sorular bırakmaksa acımasız,
Konuşmak ta; derin yaralar açar benliğime.
Yaşam;
Adını aşk koyduğumuz olguya bulandığında
Esriklikler başta savrulur,yokluğa düşer us.

Uzak bir yoldan geldim,
Yaslayayım başımı omzuna,
Dindireyim yürek sızımı.
Kuşun kanadına yazayım umutlarımı,
Gece karanlığındaki ayın hüznüne,
Yaslayayım başımı omzuna,

Zalim döner ki,
Feleğin çemberi zalim.
Aman vermez,nefes aldırmaz.
Kin tohumları eker,biçilen zulüm.
Kerbela'daki Hasan,Hüseyin 'e
Gelen susuz ölüm.

Alevler sardı dört bir yanımı.
Okyanusun derin suları gibi,
İçin için akmaktayım.
Zamansız çaglayan sular gibi,
Ben kendi bendimi yıkmaktayım.
Ey uslanmaz yürek,

Bilir misin; yaşamda elimizde olanları?
her an onlarlayız, iç içeyiz de;
alışkanlık yapmıştır bir eşya gibi.
görmeyiz sadece var olduğunu biliriz:
ne zaman ki elimizden uçup gider,
yerine koyacak bir şey bulamayız,

Yüzyıllar öncesinin sürüp gelen öyküsünü
Yazmaya durdu kalem.
Ece; zaman denizinin kıyısına oturup
Daldırdı elini titredi su, dalgalar titredi,
Eksenlerin yayılışıyla gitti ilk başlangıca,
Korkuların,acıların yüklenmemişkenki anına.

Söz ola beri gele,meclis kurula.
Söz ola aymazı ayan eyleye.
Sinesine çekipte oturan bir köşeye,
Zamanı gelince derdini dile getire.

Sırtım pek, bileğim pek,özüm pek.

Kurşun gibi ağır;
Gecenin zifiri karanlığındaki,
Karanlığa benzer düşünceleri,
Örtme üstüne.
Görebilirsen; ipil ipil şavkır
Gün ışığının renkleri.

Yitik kentiyim;
Gün yüzüne çıkmamış sırların.
Tek damlada derya, tohumda ekin,
Kadranında,geri saymada zaman;
An geldiğinde açığa çıkan ışınım.

Hak için sever,Hak için ölürüz.
Yar senin yüzünde Hak'ı görürüz.
Pirler gibi bu sırra erdikçe çoşarız,
Biz bu yoldan koşarak geçeriz,
Kimimiz asılır,kimimiz yakılırız.