Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Can diyerek yüreğime bastığım;
Birgün çıkmaz sokaklara,
Yanılıp-yakılırda saparsa ayakların,
İpini boynuna geçirirse zaafların,
Kapılıp gidersen sevda hayallerine,
Bilki; saman alevidir tuttuğun.

Zamansız karşılaşmalarda,
Yollarımız çakışır.
Ben insanlık sevdası,
Sen sevda oduyla yanarken.
Bu seviler; anları,
Yaşar yüreğimizde.

Seni sevmek;
Deli taylar gibi ovalarda rüzgarla yarışmaktır.
Seni sevmek;
Çağlayan suyun sesinde dinlenmektir..
Ormanlarda özgür ;
Kuşlar gibi coşkuyla türkümüzü söylemek,

Çiçekler açsın yağan yağmurlarla
Sevgi yüreğine düştüğü zaman.
Bir türkü olsun dudaklarında,
Bir ıslık olsun havaya karışan.
Deniz ol,rüzgar ol zamana karşı.
İnan yüreğindeki ektiğin tohuma,

Sen gökyüzünde bir yıldız,
Ben yer yüzünde çınarken;
Yağdın duygu yağmuruyla üzerime.
Dallarımdan akarken köklerime,
Ben yıldızlaşır,
Sen kökleşip çınarlaşırsın.

Gece iniyor çarşaf gibi gün üzerine,
Gölgeler uzuyor köşe başlarında.
Bir köpek havlıyor bilmem nerede,
Baykuş inliyor matemli geceyle.
İç çekmesi fısıltılar geliyor kulağıma,
Hüzün kemanının telleri geriliyor,

Cehennem narına düştü bu can,
Can derdime derman olur imiş.
Çığlığım kelimeler,hecelerim isyan
Can tenimde nefes alır imiş.
Kırkikindi yağmurları yağıyor şimdi başıma,
Kuru gazele döndü kalabalıkta özüm.

Can kuşum;
Yüreğimin penceresinden girip
Viraneye dönen gönül hanemi
Getirdiğin bahar ile müjdele.
Kanatlarındaki rüzgarınla
İçimde biriken yangınların

Gel yüreğimin en ücra köşesine oturan yürek,
Sana sunuyorum tüm sevdaları.
Gülüşünde letafeti, bakışlarında sevgiyi
Görsün sana bakanlar.
Bir sevda çiçeği de sen ol ki;
Yaşasınlar seninle olanlar barışı, kardeşliği.

Yüreğimde uzun bir ezgi,
Beni götüren umut yollarının ezgisi.,
Yürek; yolların kıvrımına eğimlenir,
Dağ olur, akan ırmak olur, bazen tepelik,
Geniş ovalarca yayılır seviler,
Umuda yolculuktur tıpkı sılaya gidiş gibi.