Fatma Güven Şiirleri - Şair Fatma Güven

Sihri bozulur düşlerin
Dokununca el,
Kalsın gecede efsun,
Ben gündüzü beklerim.
Matem tutan yıldızları
Yargılayıp bir celsede

Tan yerinin ağarması gibi,
Yüreğimdeki umut.
Bir başkaldırmada öz benliğim.

Uzanıp yanına usuldan usula
Dalıp gitsem yorgunluğun erimesiyle.
Dinlemek isterken beni,sessizce bak sadece.
Suskun kelimeler konuşur göz bebeklerimde.
İnce bir yürek sızısı sana ulaşmadan,
Diner acısı hasretlik bitince.

Sabah kalktığımda baktım karşı tepelere
Karlar serpiştirmiş beyaz bir örtü
Sen geldin aklıma nasıldır acaba oralar diye
Yine soğuk mu
Üşür mü ellerin dışarı çıktığında
Bilirim yüreğin sıcacıktır

Bedenimde eriyen sendin
Ruhuma dolan sevgin
Ne uzaklıklar yıldırdı,
Ne yalnızlıklar bıktırdı
Gel ey sevgili
Beklemelerdeyim

Bakıyorum insanlara,

Birbirine düşman.

Yaşam kavgası veriyorlar,

Tutuksuz hüküm giydik,
Sevgisizlikten yana.
Cezamızı kesen kim?
Duygularımızı kim aldı askıya!
Sessiz, suskun haykırışlarda,
Boğulurken nefesimiz;

Zenginlik, yoksulluk değildir, yaşama sanatı.
Değirmenin taşları arasında,
Ezilmemektir önemli olan.
Nice yoksullar vardır ki!
Değme zenginlerin;
Keyfinde yoktur onun keyfi.

Bin ağıtlar yakılır anaların yüreğinde,
cellatlar acımasız,masum çocuklar sürgünde
Dişleriyle koparır medeniyet kölesi etini,
Coğrafyalar kan deryasında kaldı şimdi.
Turnalar söyleyin bu türküyü gittiğiniz yerde....

Ekinler yeşerdi başak sarıya döndü.
Kaldır artık perdeyi harman savruldu.
Nasır tutan yüreğine sevda odu yakıldı,
Eğme başını dilan sana ağıtlar yakıldı.

Hayran kaldın yüzüne sokuldun tenine,