Fatih İlhan Şiirleri - Şair Fatih İlhan

İzin veren “Ol” emrinin sahibi ötelerden,
Bir parmak işareti ise sadece beklenen.
Ay’ın yarılması büyük mucize gerçekten,
Erdin mi sırrına onun, şaşkın adam?

Fahr-i Kâinat hutbe irad etmekte,

Mutluluğun resmi her daim, ilahi! aşk içinde;
Aşkın tarifimi, Abidin nakşettiğin resm içinde

Mutluluğun resmi her daim, ilahi aşk içinde;
Aşkın tarifimi, Üstad! nakşettiğin resm içinde.

Hiçliğin her yönüyle hiçlikte hiçe karıştığı;
Âşığın Maşuk ile konuştuğu andır: Namaz.

Dünyalığın dünyada dünyaya kapandığı;
Kulun kendinden geçtiği demdir: Namaz.

Tatlı geldi, süslü dünya hayatı; unutuldu ölüm.
Doğuştan atılmaz tek sözlümüzdü; unutuldu ölüm.

Beynimi zonklatıyor tarifsiz sorular;
Ölümüm; nerede, ne zaman, nasıl?...
Bir garip bulmaca ki, çözümsüz sorular;
Ölümüm; nerede, ne zaman, nasıl?...

Hayat, ölüm ile uyanılan kısacık rüya;
Fani hayatta sonsuzluk yaşıyoruz, güya.

Onun ile dar mekanı, kısıtlı zamanı aşmak;
Ebediyet iksiri ile sonsuzluğa kavuşmak.

Ölüm, kadrini bilene ne büyük bayram;
Ne güzel, o bayramdan sonraki seyran.

Hak bu, değişmez; her kim inanıyorsa dine,
Gerçek kurtuluş; ölüm var, bunu herkes bile.

Hakk’ın hatırı her şeyin üstü, en üstü...;
Yaratılmadı henüz, madenî yapılması için büstü.