Varlık; tohumunu unutan ağaç
Maneviyat gizlenmiş hammadde
Umut; kaynağı kuruyan su
Kalp kırılmaya hazır oyuncak
Söz; unutulan eski zaman güftesi
Türküler; çalınamaz ruhlara
İç içe girmiş mimari misin?
Üstümdeki hüzne sarıldığım mısın?
Döküle döküle savruldum.
Kan kustum; geceyi kustum düşlerime.
Sevgi yaprak yaprak dökülen güzün ölümüydü.
Kasvetten bir beden biçildi payıma.
Kentler uyudu
Ben uyudum
Sen uyudun
Ağaçlar, kuşlar çiçekler uyudu
İnsanlar ve kentler sanki paslanmıştı
Anlayışlar gri boşluğu kalplerin
Ve ben üşürüm.
Ve kaldırımlar üşür.
Sokaklarda minik yürekler.
Her şey üşür uğuldarcasına.
Duygular, kalpler, vicdanlar üşür.
Jilet ağızlı yalnızlığım...
Akrep görünümlü yaşamlar…
Umudum yırtık elbiseler halinde…
Verin bana kırbaç yiyen kalbimi.
Dipsiz kuyulardan geldim.
Kaburgası kırık gençliğimsin
Kurt kapanına sıkışmış yalnızlığım
Umut sapağında ölümlere mahkumum
Yüreğim dökük dökük olsa da
Toplumun ağlarını yırtarım
Yıkılır kibirli gök benlikler sevgimle
Kaç saklı bahçem var
Söyleyemem hangi tarumar tavırım
Kızgın denizlerim var dalgalar dolu
Yüzmek seninle unutulan bir ezgiyle
Ağlamak kurşun yüklü gövdemle
Bahara merhaba diyemem
Bir düzenek kurdum.
İç içe girmiş bir düzenek.
Aydınlıkla sulanan karanlığı yıkan.
Ağaçların, kuşların, çiçeklerin birleşimi.
Bir düzenek kurdum bakışlarınla örülü.
İçimi oyan düşüncemsin
Beynimin sızlayan yanlarısın
Saklarım anıları ruhum hatıralar yumağı
Bağrıma kasap duygular dolsa da
Yürürüm sokakların çıkmazlarına
Caddeler süslü gelin gibi süslense de
Tutuşan gökyüzünü oydum bakışlarımla.
Sıvalı duyguların matemindeydim.
Pervaneler gibi tutuşurdum kapkara düşlemelerimde.
Mumlaşan aşkların erimelerinde gezinmekteydim.
Benliğimi yırtan ağlar gibiydim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!