Fatih Ataşçi Şiirleri - Şair Fatih Ataşçi

Sen bayan kırbaç !
Sokakların arsız cadısı.
Ölümlerin apansız yankısı.
Ruhların yakan yıkan düşmanı.
Tükenen hayatların vurdum duymazı.
Gecelerin durdurulmaz vicdansızı.

Sen bir türküsün
Ruhuma söylenen
Ezgisi kalbimle beslenen
Teranesi hislerime gizlenen
Hüzün kokan
Sevda kokan

Senden beni çıkarırsan ne kalır?
Ne kalır sevgiden hüznü çıkarırsan?
Kökünü yitiren ağaç nasılsa;
Umutsuz, hesapsız duygularımda öyle.
Ant içmek seninle ayrılık ile vuslat arasında bir yerde.
Sayıklamak sevgiye düşen en yıpratıcı kelimelerle.

Küçük şeylerin içine bürünen büyük mana olalım.
Tozlarda sonsuzluğu bulalım.
Dolalım duyguların cümlesiyle.
Neşeyle sarmaş dolaş olalım.

Dökülelim yağmurlar misali yeryüzüne.

Tutuşan gökyüzünü oydum bakışlarımla.
Sıvalı duyguların matemindeydim.
Pervaneler gibi tutuşurdum kapkara düşlemelerimde.
Mumlaşan aşkların erimelerinde gezinmekteydim.
Benliğimi yırtan ağlar gibiydim.

Söyleyemem koparılmış çiçeklerim.
Gelmemiş baharların haline yüreğim.
Severim masallarla yaşarmış kalbim.
Hisset papatyaları yolunmuş bir mevsimdeyim.

Düşleyemem mutluluğu, umudu, sevgiyi.

Nehirlerin kurumasından sonraki kokuşmuş hali andırır toplum
Toplum ki korku balinasına sığınak olmuş

Asmaları koparılmış bağlar nasılsa
Ben de öyle olurum öfkemle
Bilinmeyenlerle seninle öyle susturulmuş hallerdeyiz ki

Kabris vücutlu hırslar
Demirden kopan parçacığı insanlığın
Umut sapanlı gelecek
Kalplerin durdurulamaz günahı
Sevgiyle dolan adam
Mızraklarını kırar ihanetin

Bir sevdanın çöküşüydüm.
Yüreğimin püskürmesini yaşıyordum kasvetin tazyikiyle.
Acının sonsuz boşlukta kapladığı alandım.
Söylenmeyen hüzünlerimin çakıl taşları vardı.
Karanlığımın karanlığını yaşarım karanlıkta.

Kor kor olmuş anlayışların içindeki batık kayık gibiyim.
Söyleyemem duvarlarla örülüyüm.
Düşünemem her düşüm karanlıklarla sarılı.
Ağla gözlerim ağla, her bakış içimde binlerce ceza.
Her heves, tükenmişlik kavisi çizer içimde.
Beni ölümcül karartmalarda bırakma yüreğim.