Yaprak yaprak tükenen aşklar vardır.
Sonbahar mevsiminde solan hayatlar misali.
Gülen gözlerin şavkındaki başak tanesi.
Betimlenemeyen kalplerin arafındaki yaşam mücadelesi.
Baharlara isyanın adıdır sonbahar.
Söz bir bakışına sonsuz ahenkle yaklaşacağım.
Söz melodi olup akacağım gözyaşlarımla.
Tutuşturacağım kendimi seninle, gökkuşağı olacağım.
Hasretlere hüzün ekmeyeceğim.
Kül olmayacağım, çöllere düşmeyeceğim, dağları delmeyeceğim.
İnelim karanlıklara.
Ulaşalım en bilinmezlere.
Hissedelim ölümü.
Köklerin en derinlerine varalım.
Kalmasın kin, nefret, kibir…
Ruhumun deveranlarını düşünün
Atomun parçalamasındaki sonraki hal gibi
Sıkıntım durdulmayan zamanın nehri
Yalnızlığım binaların çöküşünü andırır
Ayrılıklar kırılmayan kapısı kalbimizin
Vicdanlar kökü kesilen ağaçlar halinde
İçimde bahtım, yürekte tahtımsın…
Sonumun içinde yeşeren umudumsun.
Ses ver yürekten gelen sesim!
Bak gözlerime, seven binlerce bakışla.
Seviyorum seni sonsuz umutla.
Unut beni, çiçekleri…
Unuttum güneşi, sevgiyi.
Unuttum düşlemelerimi.
Her şeyi unuttum…
Yürümeyi, aşkı, baharları unuttum.
Günün hüzünle birleşimini tadarım.
Zaman postu çalınmış tilki halinde içimde.
Mekanlar kurt kapanı hallerde.
Üzüm bağları sellerde.
Yürek pare pare dökülmelerde.
Ağaçlar güze türkü söyler.
Dağlanan acıların buhranlarını aşarım
Sert tavırların bağrını bilmeyen şiirim
Ağaç ağaç meyve dolmak hedefim
Türkü türkü dillerde söylenmek isterim
Şehiri bilmeyen köy gibiyim
Buharlaştı anılar beynimde.
Rüyalar üşür sessizce.
Sen kaprisli bir dağ gibiydin.
Ben yıkıldım derinden derine.
Ruhum; acıların gergefini çizen kalem gibiydi.
Hayatım yapboz duygulardan ibaretmiş
Düşlerim başları kesilmiş canlılar gibi bitik
Ben adı sanı duyulmamış hallerin yolcusu
Korkarım benliğimi esir alan prangalardan korkarım
Prangalarım ki ketum düzeneklerin kırbacını andırır
Umutlarım devri daimini unutan yel değirmenini andırır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!