Hayatım yapboz duygulardan ibaretmiş
Düşlerim başları kesilmiş canlılar gibi bitik
Ben adı sanı duyulmamış hallerin yolcusu
Korkarım benliğimi esir alan prangalardan korkarım
Prangalarım ki ketum düzeneklerin kırbacını andırır
Umutlarım devri daimini unutan yel değirmenini andırır
Ruhumda anaforlar yazdıran derisi yüzülmüş duygular
Boşboğaz bir kent kadar anlamsız teranelere düçarım
Sen sesi kıstırılmış manzarasızlığımın ilacı
Ufkumu hedefe dönmüş hallerini bilirim senle
Dağ başı yalnızlıklarımı ormana döndürenim
Korku bende bir sarmaşık gibi büyür
Uzun, debdebeli bir yola benzer yüreğim
Ne girdaplı korkuların cümle yemişini tatmışım
Tatmışım demirden bir kalenin yıkılmış halini
Ümitlerim çıban başı garezleri delen matkap
Dağ mıyım desem
Okyanus muyum
Gülüşü usturadır şairin
Ne zaman kafa atar yaşam salıncağına bilinmez
Hayat ırmağında ne zaman boğulur anlayamazsın
Bir ırgat gibi çalışır şair
Şairin kalemi mıknatısıdır tatlı sözlerin
Güneş; kadük bestekarların hengamesine tutsak
Anın en acımasız halini yazıyor insan
Kaval en bilinmez güzel nağmelerin sahibi
Çağ prangalarla söylüyor türküsünü
Sözcükler barbarlığın en dehşet nağmesini yazıyor
Ağlıyor bebek
Hayat değişik bir manzara
Sen çözülmez bir düğümden doğan başka bir manzara
Ben ırmakları yara yara
Dalgaları aşa aşa
Vurup kendimi hengâmeli kayalara
Sensizlik infaza uğramış bir mahkûmun halini andırsa da
Acı kapladı arzı
Kıskıvrak tutsak edilmiş kuş gibiyim
Hüzün dağdağasında ölüm kesiğini yedim
Kalp kırığı susuzluğumu tattım
Kök gövdeden koptu
Kalem kağıda küstü
Nesnelerin üniformasını giyen karakter
Lavını yitiren kalbin curcunasına yürür
Yıkılmazlığına hazlarını ekler
Toplumun acımasızlığına dalan zihniyet
Kayadan kopan tozların nakıslığına mahkum
Ben maddenin bilinmeyen hali
Sevgi sen;
Aşkla örülen eski bir kilim motifi
Haziranları olmayan bir çocuğun somurtuşu
Kardelenlerle açan yalnızlığın buhranı
Kanayan bir bahar halinde dökülen gözyaşı
Belkide tarihi bir eser gibi paha biçilemeyensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!