Yalnızlık dipsiz kuyu…
Kumaşı gözyaşından…
Kökü hüzünden…
Yüreğin kıyıya vurmasıdır yalnızlık.
Yalnızlık tene yapışan benin intiharı…
Aşk türküdür sevgili.
Dinle kalbinin ritmiyle.
Türkünü söyle uçurumlara…
Söyle kör kuyulara…
Mahkumlara, kara zindanlara...
Ölümlere, mezarlara…
Nağme nağme dol içime Anadolum.
Burcu burcu kok yürek tazeliğinde.
Türkü türkü dinleyeyim içimin sesini.
Yankı yankı dol kalbime.
Sevgi sevgi akar nehirleri Anadolunun.
Göğünü yitiren düşüncelerim…
Aydınlığa sahip karanlık…
Panzehirin içindeki zehir…
Özgürlüğü özlemeyen mahkum gibiyim.
Duygularım kırbaç yüklü kölesidir ruhumun.
Sararan yaprakların hüznündeyim.
Düşerim ayrılığın gölgelerine.
Kendimi bilemem uyumaya oynarım.
Üşürüm üşürüm donarım içten içe.
Dökülürüm elmaların çürümelerinde gezinirim.
Hasretine hasretlerdeyim.
Düşün beni, olasılıkları.
Hayatımdan dökülen yaprakları.
Tertemiz duygularım karla kaplı.
Sensizliğin prangalarına tutsağım.
Benliğimin susuzluğuna kapılırım
Öyle bir sırsın tanımlanamayan.
Kaval seslerinin doğuşu senle başlar.
Çiçeklerin sevgi dolu açılışı.
Bakışlarımın sıcaklığı.
Üşüyen yanlarım.
Karalanan yürek sayfalarım.
Her şeyim senle başlar.
İkimizde yeryüzüne atılmış şiirleriydik kalbimizin.
Sen mutluluğun, ben hasretlerin.
Neyler misali nasıl da düştük bilinmezlere.
Hep farklı birer göllerdik.
Sen tatlı bir göl, ben tuzlu bir göl.
Aynı türküde melodileşmeye çalıştık seninle.
Hüzün hüzündür zaman su misali.
Söküklerimiz vardır mekanlarımzda.
Dişlileriyiz makinelerin.
Sevgi eski bir alışkanlıktır içimizde.
Düşeriz darlığa ulaşamayız bolluğa.
Kalbimiz hatırasızlığa oynar.
Ağaçlar sevgiyle meyveler verir.
Su huşuyla akar insanları saf.
Kuşlar, kelebekler orada özgür.
Canlılar incinmez kalplerde insaf.
Benim memleketim ana ocağım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!