Fatih Ataşçi Şiirleri - Şair Fatih Ataşçi

Gitme! biraz sonra güneş batar kente.
Ve kalbimin nağmeleri susar.
Menekşeler söyler içimin kırılganlığını.
Çürürüm meyveler misali.

Ya sen varsan?

Yalnızlığı devrim kokardı, saftı.
Duygularını kalbinde saklardı.
Denizin anaforlarından hoşlanmazdı.
Yürüyüşü heybetli bir dağın hareket etmesiydi.
Kendisine ‘’kitap adam’’ derlerdi.
Bir kimsesiz simaydı.

Renklerine dağılırım.
Günlere, dallara sarılırım.
Bir sızıyım ketum bir halden gelen.
Gülüşü nasıl desem kime desem,
Tarifsiz bir güneşin doğuşu.
Sevişi sert kayaları un ufak eden bir çağlayan.

Sevgi o kapalı kutu;
İç içe geçmiş matruşka bebeği gibidir.
Dağların bağrında güm güm eden lavlar gibidir.
Sevgi o kapalı kutu açılacak mı bir gün penceremde.

Sevgi varlığını dip dehlizlerden alır.

Gülüşünün ahenklerinden dökülen sözcükler,
Kıvrılıp gitmiş güzel türküler dökülmüş.
Bestesi yüreğiminin sesinden,
Sana çiçekler sunmak hevesiyle,
Kışlarımdan baharlar devşirmiş.

(Karanlığı aydınlık diye kendime yastık yaptım. Aydınlık mı o eski bir oyun cebimin içinde sakladığım... Düşlerim mi efendisini yitirmiş aç susuz bir mahkum gibi...Sormayın kimim neyim bende kalplerde söylenmek istenen bir besteyim... Güftemi kalp kapakçıklarının altında kurcalanmamış duygularımdan almaktayım...Çözülmesi imkansız bir nehirdeyim... Aşk mı, nefret mi, intihar mı sormayın ne hallerdeyim... Belkide hayalleri çalınmış bir nağmeyim...her duygumdan daha derinlerdeyim...Kurşuni bir matemdeyim... Hasrete hasretlerdeyim... Bilirim ufuksuz gökyüzü ufkumu kapatsa da yüreğimle engelleri sökeceğim... Sevdiceğim bir gün beni anarsan arama nerelerdeyim... Ben bende değilim meçhullerdeyim. Her sözün içinde binlerce hayallerdeyim...Beni bensiz bırakan o masum gözlerinin içinde kafeslerdeyim... Ben öyle bir yerdeyim ki öyle umulmaz bir yerdeyim ki yokluğun atıl durumundan varlığın bukağısıyla yaşayan biçareyim... Gün karanlık, gece karanlık, kalp karanlık sorma ne hallerdeyim...Beni bende mahkum bırakan hayallerdeyim... Gülüşünün aydınlığının çiçeklenişine rağmen ben bende değilim özlemlerdeyim...)
(Olumsuzluklar yürek direnişinde olumluya dönüşebilme nüvesini içinde taşır.)

Yürüyordu güneş, akıyordu su.
Büyüyordu hasret saplı yalnızlıklar.
Işığa hasret gecekonduydu kalbim.

Ben maverada değilim.
Mavera benim kalbimde.

Ben dağ değilim.
Toprak olmak heyacanım.
Gökdelen olmak son umudum.

Kartal kavis çizer dağa.
Dağda bir iç haz var.
Hüzün dolu masallara inat,
Gerçeklere sevda katmak var.

Kelebekler sessizce girer bağa.

Ben sensiz bir kayık.
Batmaya hazır küreği kırık.
Güneşin ışığını verir misin bana?
Meyve meyve dolayım umutlarımla.
Acının sonrasına muhtaç haz gibiyim.

Yağar ağaçların dallarına yağmur.
Aşkım bir tohumdur büyür sessizce yüreğimde.
Kalbimin anaforlarında ince bir telaş.
Bir rüyasın büyürsün içimde yavaş yavaş.

Hayatımın anlamı ne ekmek, ne de su.