Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Ger hûn bixwazin jî
hûn nikarin bi peran
dara azadiyê av bidin gelo

Ku ev ne bi avê be jî
ger em vê bi xwîna xwe av bidin...

Ne çok yorulduk hayat
senden medet umarken

Hiç dost değilmişsin
hatta dost görünen
sinsi bir duşmansın

Her Şeye Rağmen

Bizim şansızlığımız

Hiç konuşulmayacak bir dilde

Hikayelerimiz vardı
tanımsız aşklara dair
ama artık okunmayacak

Çünkü biz onları bir daha

Ben geçtim dergahından
Gördüm dergahının bütün müşküllerini
Bir ömrü sadece dergahcılarını izlemekle tükettim senin
Hepsi kör sağır ve sakattılar
Ama aynı zamanda günahsızdılar
Gördüm ben içlerinden ağızları mühürlenmiş olanlarıda gördüm

Çamların gölgelerinden çıkıp çalıların gölgelerine sığınıyoruz

Yalandan kendimizi kandırmak maharetmiş gibi

Övünüyoruz sahte tebessümler ederek

Lê despika emrême xeya naha

Vijdanû rihmanî her dem lê dorme bune

Lê her wek barek gîrînk

Yerin bile canı var

Basıp geçerken bir daha düşünmeli

Ve dönüp bakmalısın

Ne fili görünce ezilme korkusuyla yolumuzu değiştiririz

Nede ezebiliriz diye karıncanın yolunu işgal ederiz

Elbet bizimde kendimize ait bir yolumuz var

Üsküdar kırazlı tepeden bakıyorum sana istanbul

Boğazın eşsiz manzarası bir hanedan halısı gibi serilmiş ayaklarımın altına

Hala ne çok taze duruyor anıların dün gibi hatırlıyorum tarih kokan yalıların
derme çatma olsada içinde yaşanmış nice aşkları