Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Kanadı kırık beyaz bir martıyım ben
Uçmaya çalıştım ama yapamadım
Şimdi düşüyorum sert zeminlere
Beni yakalayabilir misiniz
Yaşarken hep acı çektim
Ölürken bari acım hafiflesin.

Bir ülke verin bana
iti kurdu bir birine karışmamış olsun

Bir ülke verin bana
yediden yetmişe kenetlenmiş olsun doğusu batısı kuzeyi güneyiyle

Belkide, biz hiç biz olamadığımız için kaybettik

Oysa, biz her zaman biz kalabilseydik eğer
hiç bu kadar başkalaşabilirmiydik birbirimize...

O günlerde gelir bu günlerde biter
Biter biter de zulüm biter mi
Yıkılmadıkça bütün istismar abideleri

Sönen ocaklar
Hayata doymamış giden canlar

Bir Portreye bakıp hayatı anlamak idrak etmek
Belkide öğrendik yaşıyoruz diyeceğiz
Ne kadar kolay biliniyor hepimizce

Oysa, belkide farkına bile varmadığımız tek gerçek budur
Çünkü yanıldık ve gafletteyiz

Saklanmış huzurum sanki
Ama birazdan beni sobeler diye hep beklemekle geçiyor bir ömür
Eh hadi hayatın vicdanı yok acımasızdır artık bunu anladım
Ben beni niye hala kandırıyorum onu anlayamadım yazık değil mi bana.

Bak gündüzlerimiz geceye gecelerimiz hınca hınç dertler deryası sanki

Bütün dünyanın maddi ve manevi olarak ikiye bölünmüş olduğu bu zamanda,
eli silahlı olanlar diğer tarafta sadece ellerindeki tek silahı inançları olan biz iyi olacağız diyen insanlar varken
Hiç şupheniz olmasın kardeşlerim
biz kazanacağız.

Ne siyahtı
Ne beyazdı
Başka renkti o acının adı
Ne yakıp bitiriyordu
Nede sadece acıtıp ağlatıyordu
Şok edip donduruyordu

Durağı olmayan bir yolcudur ömür
Kimi sevdasını
Kimi yarasını
Kimi de umutlarını yitirir bu yolda
En çokta bedenini terke hazırlanırken ömür
O zaman çok acıtıyor insanı yaşlılıktan bitap düşmüş yaşlı bedeni...

Bulutlarında
yüreği var
bakabilirsen eğer

Çoğu zaman onlar da
aşık oluyor