Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Nasıl yoldur bu nasıl handır

Hancıyı gören yok
yolcuyu bilen yok

Bilinmezler diyarı sanki

Geceme zehir dökülmüş bir kere
Bir değil bin defa tövbe etsem nafile
Kirlendi bir kere gördüğüm rüya sevdiğim düşüm
Yine kaldı mutluluk bilmem hangi bahara

Geçecek diyorlar ama biliyorum geçmeyecek

Çerxa vê demê zalime wergêr hemû xirabin

Ey gelê pêpezkirî yên ku aştiyê ji me re na hêlin

Hûn niha jê wan re bawer dikin

Gelecek bir gün
sabahın ilk ışıklarıyla
duyulacak o ses

O sabah mutlu mus mutlu
ağzım kulaklarımda

Sevdalar aşklar yazılı
dolu dolu
nice mendiller topladım.

O mendilleri saklar dururum hala
ağlayan iki göze.

Hala açık çok taze
sürüyle yaralarım var

O yüzden bütün sabahların
ayazında kalmış gibi
üşüyorum ben.

Hala mı?
Zincirlere vurulmuş bu esir halinle bile
La mümkün seni anlamak
Bu dudaklar bu gözler
Hala aşkla dolu bakışların bu halde bile
Nelerin davetiyesi kim bilir

O gün gelecek biliyorum.
Altı delinmemiş ayakkabıyla gidecekler,
o güzel düşünen bütün insanlar.

Gidecekler o dönülmeyen yolculuğa.

Hayata bakmakla doğru görmüş olmuyorsun

Hatta bazen doğru görmeklede bakmış olmuyorsun

Sadece önünde duran bir yolda ilerliyorsun ilerliyorsun o yolun sonunda ne olduğunu seçemediğin cisimlere doğru

Ellerimize takılmış gizli bir kelepçedir hayat

Ne kesilebilir ne de sökülebilir öylece dura kalır

Yavaş yavaş eriyip tükenince ancak insan oğlununda acıları son bulur.