Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Bir haylaz bulutun içinde saklıyken sen bihaber her şeyden

Yüreğim yaz kuraklığında çatlamış çorak topraklar gibi muhtaçtı suya

Yağmur olup üzerime yağmanı bekledim ki bereketi olsun sevdamızın

Bir mektup yazdım arşa
sual sorulmaz haşa
derdimi sordum sadece
cevabı geldi bana ziyadesiyle

Sual alınmıştı sizden dediler

Olmazsa giderim bir içimlik vakit kadar değilmidir sanki hayat.

Yakıp bir fırda söndürdüğüm sigaram gibi.

Zenginin köşeyi fakirin henüz yolun başında iken dönünceye kadardır ömür dediğin.

Ölüm Hayattan Evlamıdır!!!

Yaşarken bu hayatta hepimizin bir umudu vardır

Tabi bu hayatla birde savaşımız vardır zaman zaman galip gelsekte
özünde hep mağlup olduğumuz bir yaşama savaşımız

Hayat kor alevler içinde kalan bir kuyudur

Ömür bu kor alevler içinde biten kırılgan bir çiçektir

Seversen yanarsın

Nazir olmuş ruhumun nidalarıyla haram kıldığın meyleri

İçersem günaha içmesem çarmıha gerilen ruhuma ziyan

Olmuş ile olanları vahi edersin

Koşmak gülmek eğlenmek

Haklarıdır onlarında yaşamak

Kim aldı umutlarını hayallerini

Onun gamzeleri yoktu
Ama gülerken çukurlar oluşurdu yanaklarında

O çukurlardan oluk oluk sevgi akardı Gülerdi dünya
Gülerdi bahar
Ben gülerdim

Görmek gerek
görülmek isteyen her şeyi

Duymak gerek
duyulmaya muhtaç bütün sesleri

Ruhuma düşmüş sızı gibisin
ciğerime dalağıma böbreğime
bulaşmişsin bir kere
memleket sevdası gibi
hanı olurya burnunda tutar
suyu havası insanı öyle sanki