Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Ölüm Hayattan Evlamıdır!!!

Yaşarken bu hayatta hepimizin bir umudu vardır

Tabi bu hayatla birde savaşımız vardır zaman zaman galip gelsekte
özünde hep mağlup olduğumuz bir yaşama savaşımız

Hayat kor alevler içinde kalan bir kuyudur

Ömür bu kor alevler içinde biten kırılgan bir çiçektir

Seversen yanarsın

Nazir olmuş ruhumun nidalarıyla haram kıldığın meyleri

İçersem günaha içmesem çarmıha gerilen ruhuma ziyan

Olmuş ile olanları vahi edersin

Koşmak gülmek eğlenmek

Haklarıdır onlarında yaşamak

Kim aldı umutlarını hayallerini

Onun gamzeleri yoktu
Ama gülerken çukurlar oluşurdu yanaklarında

O çukurlardan oluk oluk sevgi akardı Gülerdi dünya
Gülerdi bahar
Ben gülerdim

Görmek gerek
görülmek isteyen her şeyi

Duymak gerek
duyulmaya muhtaç bütün sesleri

Ruhuma düşmüş sızı gibisin
ciğerime dalağıma böbreğime
bulaşmişsin bir kere
memleket sevdası gibi
hanı olurya burnunda tutar
suyu havası insanı öyle sanki

Ez bê dewu lêvek jî bim
ez dizanim lêdanên dilê we vergêrim

Lê belê vergirîna dilê we jî rast nîne
ji ber ku lêdanên dilê we jî
ne rastin gelo...

Ne kadar seni arkama alıp gitmişisemde ben

Hep sana dönük bir yanımla yaşadım

İçimde olan ama dışımda eksik bir sen

Oysaki hiç istememiştim
ne rezil olmayı ne rüsva

Ne de sırrım rüsva olsun istemiştim

Seni en makul ölçülerde yaşamak için çırpınıp durdum en derin gırdaplarında senin.