Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Pamuktan bir ip misali ince ve narin
Aynı zamanda güçlü çelik bir halat kadar sağlam
Hiç kopmayacak kadar güven veren bir yüreğin olmalı
Yoksa başa çıkmak ne mümkün bu rezil hayatla.

Hayat sandığımız kadar kısa değil aslında
upuzun bir reşittir

Ve her birimiz bu şeridin belirli yerlerinde
hayata başlamış canlılarız

Sadece topraklarımızı işgal etmediler
Kültürümüzüde imanımızıda bozdular bu istilaci köksüz çalılar

Sadece toprağımızı işgal etmediler
Asırlık bir çınarın dibinde biten kara çalı gibi sardılar etrafımızı bu köksüz çalılar binlerce yıllık atalarımızın ilme ilme dokuyarak içselleştirilmiş yiğitliğimizi mertliğimizide bozdular kendileri gibi bizide kahbeleştirdiler

Salıncakta unutulmuş
çocukluğumu arıyorum

Bulamıyorum
yanmış bitmiş bir yangın gibi
izi var kendisi yok

Şu hayat bazen kimilerine ziyadesiyle bonkör davranıyor
kimilerinede boş bir umut ve hiç gelmeyecek bir vesait misali
insanları yaşayacakları güzelliklere geciktirmekten başka hiç bir işe yaramıyor...

Sarı evin penceresinden baktım hayata
İki balon havalandı biri sarı biri kırmızı
Ben gördüm sarı evin panjurlu penceresinden
Camlar mavi panjurları gri ahşap çerçeveli
Şirin sarı boyalı güzel bir evdi
Önünde durdu balonlu çocuk cama baktı

Ölüm haktır
haşa asla inkar edemem

Lakin vaktinde gelirse makuldur
erken olanıda kabul edemem

Hangi şafağa çıktıkki
karanlığın doğurmadığı

Hangi iyiliği yaşadıkki
özünde kötülüğün olmadığı

Sen ve gece
Kala kaldım ben yine
Dibine düşmüş zevkimin tortusu Geçinmezken günahlarımdan
Bir değil bin daha eklensin istiyorum bu gece
Düşmüşken aklıma sen ve şehvetli saatler...

Hayatta kalmayı
geçmişi silerek
yaşamaya borçluyum derdi şair

Çünkü dünyada en zor şey sevmektir
bizde onu başaramadık